گریه کردن؛ شاید تعجب کنید ولی بهترین راه برای خواب کردن نوزادان همین است. به گفته متخصصین، یکی از تکنیک های رفتاری که خاموشی تدریجی نام دارد این است که اجازه دهید هر چه قدر می خواهند گریه کنند تا زمانی که به خواب بروند. این در حالی است که اغلب والدین عادت کرده اند به سرعت نسبت به گریه نوزاد خود واکنش نشان دهند و به دنبال راهی برای آرام کردن او باشند.
هر چند نمی توان منکر این قضیه شد که گریه نوزاد برای والدینش امری ناخوشایند و استرس آور است؛ ولی بی اهمیتی به آن نه تنها موجب خوابیدن سریع تر نوزاد می شود بلکه از عواقب بی خوابی های طولانی مدت در خانواده از جمله افسردگی نیز جلوگیری می کند. در واقع، با این روش والدین به نوزادشان یاد می دهند که چگونه خودش را آرام کند و بخوابد، شیوه ای که برای کودکان سه تا پنج ماه بیشترین کارایی را دارد.
چنین تکنیکی، یکی از راه هایی است که در روش فربر آموزش داده می شود. روشی که در آن والدین یاد می گیرند چگونه با بی توجهی نسبت به گریه های بلند نوزادشان اجازه دهند او خودش به خواب برود. آنگونه که دکتر فربر بنیان گزار این روش می گوید: پدر و مادرها باید بگذارند فرزنشان در تخت گریه کند تا به خواب بررود؛ البته این موضوع به معنای این نیست که کودک را در اتاق و تختش به تنهایی رها کنید بلکه شما باید به مرور زمان از میزان حضورتان در اتاق نوزاد کم کنید تا او دچار حس عدم امنیت و ترس نشود.
بنابراین، اگر پدر یا مادر نوزادی هستید که شب ها به سختی می خوابد و فرصت استراحت به شما نمی دهد بهترین راه این است که کار خاصی برای بند آوردن گریه او انجام ندهید. شیوه ای که انجام آن با دشواری هایی همراه است اما استمرار در انجامش منجر به نتایج شگفت انگیزی می شود.
