شدت مهمترین عامل در ایجاد آمادگی، آمادگی استقامتی قلب و گردش خون و تنفس به شمار می آید که این امر بستگی به سطح آمادگی فعلی فرد، وضعیت سلامت او و طول یا مدت زمان تمرین دارد. شدت انجام کار را می توان به چند طریق بیان کرد از جمله:
به صورت درصدی از حداکثر ضربان قلب
به صورت درصدی از حداکثر اکسیژن مصرفی
برحسب تعداد کالری های مصرفی
حال این سوال مطرح می گردد که یک فرد به خصوص فرد سالمند با چه شدتی باید به کار بپردازد تا بتواند آمادگی بدنی لازم را کسب کند؟
طبق شواهد موجود با تمرینی که شدت آن موجب 60 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب شود می توان به آمادگی قلب و گردش خون و تنفس رسید. این امر نشانگر 50 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی است. پایین ترین ضربان قلب که می تواند موجب بهبودی قلب و گردش خون و تنفس شود 60 درصد حداکثر است. تمرین در سطوح پایین تر از این ظاهرا موجب بهبود ناچیز شده و یا اصولا تاثیری نخواهد داشت.
مفهوم تمرین با توجه به سطح آستانه ضربان قلب برای هر فرد به طور خودکار ضامن هر پیشرفتی که طول تمرین پیش می آید خواهد بود.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
