بیماری دیابت به میزان بالای قند موجود در خون اطلاق می شود و بالا رفتن میزان قند خون زمانی به وجود می آید که لوزالمعده انسولین ترشح نمی کند و یا این که مقدار آن ناکافی و بی تاثیر است. به عبارت دیگر دیابت نوعی بیماری است که در آن بدن نمی تواند از غذای خورده شده به طور مناسب استفاده کند. شیوع دیابت طی دهه های اخیر افزایش یافته است. خصوصا شیوع دیابت نوع دوم به طور تدریجی افزایش یافته است و در حدود ده تا بیست درصد از افراد بالای 65 سال در اغلب کشورها از آن رنج می برند.
در بیماری قند خون گلوکز به دلیل آن که نمی تواند وارد سلول ها شود در خون تجمع پیدا می کند. چرا که انسولین هورمون محرک سلول بوده و آن را وادار به جذب یا ذخیره قند می کند بنابراین اگر انسولین کافی برای جذب و یا ذخیره گلوکز وجود نداشته باشد میزان قند خون به طور غیر طبیعی بالا رفته و در نتیجه منجر به بیماری می گردد.
امروزه بروز دیابت در کشورهای جهان به موازات کاهش میزان فعالیت مردم و افزایش چاقی به طور فزاینده ای بیشتر شده است. با توجه به نقش ورزش در افزایش سطح فعالیت و کاهش وزن می توان به اهمیت آن در پیشگیری و درمان دیابت پی برد. اکثر افرادی که دیابت خود را کنترل می کنند کسانی هستند که به طور منظم ورزش می نمایند. در واقع ورزش یکی از سه پایه اصلی درمان دیابت را علاوه بر رژیم غذایی و داروها تشکیل
می دهد. بر اساس مطالعات گسترده در آمریکا در سال 2001 تحت عنوان برنامه پیشگیری از دیابت نشان داده شد ورزش می تواند روند پیشرفت منجر به دیابت نوع 2 را
کندتر سازد.
اگرچه ورزش به کنترل وزن، کاهش فشار خون و کلسترول پیشگیری از سکته قلبی، تقویت سیستم دفاعی بدن رهایی از دردهای آرتروز، به تاخیر انداختن پوکی استخوان، پیشگیری از انواع سرطان ها و نیز در سلامت فکر و حتی اخلاق در پیری کمک می کند ولی بنا به دلایل ناشناخته بیولوژیک احتمالا ورزش برای افراد دیابتی بسیار مهم تر
می باشد و می تواند به کنترل این بیماری کمک کند. میزان قند خون با ورزش ملایم و فعالیت بیشتر بهتر کنترل می شود و دیابت بهترین انگیزه برای انجام فعالیت ورزشی می باشد
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
