به طور معمول دیابت نوع اول در سنین جوان یایجاد می شود و تمرین جسمانی برای کودکان فعالیت طبیعی به حساب می آید. این مسئله برای رشد اجتماعی آن ها اهمیت زیادی دارد تا فرصتی برای شرکت در ورزش های گروهی با سایر کودکان داشته باشند. اگر چه برخی کودکان مبتلا به دیابت نوع اول از شرکت در ورزش ها ترس دارند اما در صورت آموزش تنظیم مقدار انسولین متناسب با شدت تمرینات ورزش برای آن ها کاملا بدون عارضه و مفید خواهد بود. بیشتر افراد دارای دیابت نوع اول در فعالیت های ورزشی شرکت می کنند و نمونه های چندی از ورزشکاران هستند که در ورزش مربوط به خود جزو برترین ها و حتی قهرمان هم بوده اند.
در هر صورت تمرینات جسمانی برای افراد مبتلا به دیابت نوع اول خالی از اشکال نیست. غلظت انسولین برای کنترل غلظت گلوکز مهم است و غلظت بسیار بالای انسولین همراه با تمرین ممکن است سبب هیپوگلیسمی شود. در ضمن غلظت بسیار پایین انسولین نیز ممکن است سبب افزایش گلوکز خون و کتواسیدوز شود. بزرگ ترین مشکل ایجاد هیپوگلیسمی است که به دلیل عدم توانایی در تنظیم غلظت انسولین خون ایجاد می شود. در افراد دارای دیابت نوع اول غلظت انسولین در خون به مقدار انسولین تجویز شده و سرعت آزادسازی انسولین از محل تزریق بستگی دارد. در افراد مبتلا به دیابت نوع اول کاهش طبیعی مقدار انسولین طی تمرین اتفاق نمی افتد و چون تمرین حساسیت به انسولین را افزایش می دهد جذب گلوکز در عضلات اسکلتی بسیار بالا خواهد بود. از تزریق انسولین دقیقا قبل از تمرین در افراد مبتلا به دیابت نوع اول اجتناب شود.
این مهم است که قبل از تمرین غلظت انسولین و گلوکز خیلی پایین یا بالا نباشد. برای کسب اطلاعات در مورد سطح انسولین باید غلظت گلوکز اندازه گیری شود. اگر غلظت خونی گلوکز به پایین تر از پنج میلی مول برسد احتمالا به دلیل غلظت بسیار بالای انسولین است و در صورت انجام تمرین خطر هیپوگلیسمی افزایش می یابد. بنابراین شرکت در تمرینات توصیه نمی شود و برای افزایش غلظت گلوکز خون قبل از انجام تمرین باید گلوکز مصرف شود. به هر حال مهم است که ورزشکاران مبتلا به دیابت نوع اول قادر به تشخیص علائم هیپوگلیسمی باشند و متناسب با آن واکنش نشان دهند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
