حسین رضایی‌زاده درباره خواب در ماه رمضان اظهار داشت: احتمالاً همه تجربه کردیم, اگر شخص در وقت سحر بلافاصله بعد از نماز صبح با شکم پر در ماه رمضان بخوابد, بعد از بیدار شدن بسیار احساس سنگینی می‌کند.
به‌گفته وی یعنی عملاً بین آخرین لقمه‌هایی که خورده و خوابیدنش متوسط 10 دقیقه فاصله داشته باشد؛ معمولاً فرد ساعتی که برای رفتن به سر کار بیدار می‌شود, یک احساس سنگینی، سردرد، ثِقل بدن و کوفتگی خاصی می‌کند و مخصوصاً سنگینی سر به او دست می‌دهد، بنابراین احساس بعد از بیدار شدن از آن, حس خیلی بدی است و معمولاً شخص همان لحظه به خودش می‌گوید که “ای‌کاش نخوابیده بودم”, یعنی “اگر توانسته بودم مقاومت کنم, سرحال‌تر بودم”.
رضایی‌زاده عنوان کرد: اگر شخص این فرصت را داشته باشد که حداقل نیم ساعت قبل از اذان وعده سحر را زودتر بخورد و استراحت یا مطالعه‌ای داشته باشند یا کارهای عقب‌مانده از شب قبل را انجام دهد و مثلاً حداقل یک ساعت بین آخرین لقمه غذا با خوابیدن فاصله داشته باشد, معده فرصت هضم غذا را پیدا می‌کند و آن احساس سنگینی بعد از بیدار شدن بهتر می‌شود.
وی عنوان کرد: از دیدگاه طب سنتی افراد از خوابیدن میان روز بعد از ناهار باید بپرهیزند ولی در ماه رمضان چون افراد غذا نمی‌خورند در وعده ناهار خواب میان روز مناسب است به‌خصوص برای کسانی که سالمند هستند و همچنین برای کسانی که در سن جوانی و نوجوانی یعنی مزاج گرم و خشکی قرار دارند, مفید است.
این متخصص طب سنتی خاطرنشان کرد: خواب روز برای کسانی که مزاج گرم و خشک یا غلبه گرمی و خشکی دارند, بسیار مناسب است چرا که از گرم شدن بیش از حد بدن در روزه‌داری می‌کاهد.
