هوشنگ دادگر با اشاره به اینکه ریسک فاکتورهای محیطی می‌توانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند، اظهار داشت: علی رغم اینکه مطالعات قوی دلایل ژنتیکی را برای بروز اوتیسم مطرح می‌کنند ولی افزایش شیوع اوتیسم نشان می‌دهد عوامل محیطی با تعامل عوامل ژنتیکی در ایجاد این اختلال موثر هستند.
تماشای بیش از اندازه تلویزیون، تبلت و یا سرگرم شدن زیاد کودکان با موبایل می‌توانند رشد گفتار و زبان را دچار تاخیر کنند
استاد دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد: کاهش تعاملات و ارتباطات افراد خانواده و کودکان از یک سو و از طرفی تغییر سبک زندگی مهارت‌های ارتباطی کودکان را تهدید می‌کند. برای مثال تماشای بیش از اندازه تلویزیون، تبلت و یا سرگرم شدن زیاد کودکان با موبایل می‌توانند رشد گفتار و زبان را دچار تاخیر کنند.
وی اظهار داشت: با توجه به رشد شیوع اوتیسم، علاوه بر مداخلات پزشکی مناسب، برنامه‌های توانبخشی زودهنگام جزو مهمترین برنامه‌های درمانی این گروه از کودکان است.
هدر رفتن زمان طلایی مداخلات توانبخشی برای اوتیسمی‌ها
دادگر تصریح کرد: این امر در گرو شناسایی و تشخیص زودهنگام این گروه از کودکان است. متاسفانه در کشور ما افراد دارای اختلال اوتیسم یا دیر مراجعه می‌کنند یا دیر تشخیص داده می‌شوند بطوریکه زمان طلایی برای مداخلات توانبخشی را از دست می‌دهند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: مشکل اصلی افراد دارای اختلال اوتیسم اختلال در حوزه ارتباط است. گفتاردرمان‌ها می‌توانند با ابزارهای غربالگری دقیق، کودکان دارای فاکتورهای خطر ابتلا به اوتیسم را شناسایی و برای ارزیابی و تشخیص قطعی ارجاع دهند.
دادگر گفت: اوتیسم نوعی ناتوانی رشدی شدید است که در 3 سال اول زندگی بروز می‌کند و بارزترین نشانه آن، اختلالات گفتاری و ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران است.
وی خاطرنشان کرد: نوزادان مبتلا به اوتیسم نسبت به رفتار اطرافیان واکنش نشان نمی‌دهند، با دور شدن از والدین احساس غریبی نمی‌کنند و تمایلی به برقراری رابطه با دیگران ندارند. ناتوانی در برقراری ارتباط در نوزادان اوتیسمی با اختلالات گفتاری طی رشد بیشتر می‌شود به طوریکه کودکان اوتیسمی دیرتر زبان باز می‌کنند و معمولاً دامنه کلامی محدود و گفتاری طوطی‌وار دارند.
تسنیم،
