در موقعیت ایستادن
1- طی یک ماهگی
اگر نوزاد را روی زمین نگهدارید باید بتواند پاها را کشیده بگذارد. بعضی اوقات سر را کمی به سمت بالا متوجه نماید و اگر او را به سمت چپ یا راست متمایل کنید باید خود به خود برای تاتی تاتی کردن تلاش کند.
2- طی سه ماهگی
در این سن واکنش مسافتی و رفلکس تاتی تاتی کردن در بچه خاموش شده است بطوری که اگر او را سر پا نگهدارید باید زانوها را سست و خم نگهدارد. دست کم از هفته ششم به بعد باید بتواند سر را به مدت دو ثانیه راست نگهدارد. دست ها در این شرایط به نحو ملایمی باز هستند.
3- طی پنج ماهگی
اگر او را سر پا نگهدارید باید پاها را بکشد و سعی کند روی پنجه پاها و بیشتر روی انگشت شصیت بایستد بازوها را به حال کمانه و شل و ول و دست را نیمه باز یا کاملا باز نگهدارد.
4- طی هفت ماهگی
در این سن اگر نوزاد را سر پا نگهدارید باید زانوها را ناگهان خم کند. نیم نشست شود و دوباره مثل فنر بالا بپرد. پزشکان متخصص اطفال این واکنش را رقص بچه توجیه می کنند. سرعتی که در این پرشهای کوتاه دیده می شود حیرت انگیز است.
5- طی نه ماهگی
نوزاد باید یاد گرفته باشد بجای روی نوک انگشتها روی پاشنه پا بایستد و اگر نوک انگشتانش را از روبرو بگیرید باید بتواند دست کم یک دقیقه با تمام وزن روی پاها مکث کند.
6- طی یازده تا دوازده ماهگی
حالا دیگر نوزاد مستقل شده است حالا دیگر می تواند با دست گرفتن به مبل یا دیورا بایستد و در طول مبل و دیوار دست مال دست مال حرکت نماید. 59 درصد نوزادان قادرند در سالگرد یکسالی شان بی نیاز از اطرافیان تاتی تاتی کنند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
