سرخک یک بیماری واگیردار زمان کودکی است. انتشار بیماربی توسط ذرات آلوده سرفه یا تنفس و یا عطسه شخص بیمار است و یا توسط اشیاء آلوده بیمار صورت می گیرد.
فردی که میکروب سرخک را در بدن دارد می تواند 2 تا 4 روز قبل از علائم بیماری خودش سرخک را به دیگران سرایت دهد. کودک مبتلا به سرخک باید 5 روز بعد از قطع تب در منزل بماند چون بیماری سرخک تا آن زمان واگیردار است. سرخک را هر فردی فقط یکبار مبتلا می شود و تا آخر عمر مصونیت پیدا کرده و دیگر بدان مبتلا نمی شود.
علائم این بیماری در روزهای اول همانند یک سرماخوردگی عادیست. سوزش چشمها، عطسه و سرفه و آبریزش بینی علامت اولیه آن است. به تدریج درجه حرارت بدن بالا می رود تا اینکه روز چهارم تب کودک به اوج خود می رسد. علامت متمایز کننده سرخک از سرماخوردگی معمولی، وجود دانه های سفید رنگ در دهان بیمار است. اطراف این دانه ها سرخ و متورم هستند. دانه ها اغلب در روزهای اول بیماری ظاهر می شوند بنابراین از این پس در سراسر زمستان به محض بروز علائم سرماخوردگی بهتر است نگاهی هم به داخل دهان کودک بیندازید تا مطمئن شوید که ناراحتی او شروع بیماری سرخک نیست. دانه های صورتی رنگ سرخک روز سوم یا چهارم ابتدا در صورت و پشت گوشهای طفل ظاهر می شود و بتدریج تمام بدن را فرا می گیرد و به فاصله یک تا دو روز این دانه های کوچک مجتمع شده و به رنگ قرمز تیره در می آیند. با بیرون ریختن کامل دانه ها تب بالا می رود و تا چند روز قبل از پایان دوره بیماری و از بین رفتن دانه ها تب باقی می ماند. گاهی دانه ها با خارش خفیف همراه است.
عوارض سرخک
عوارض سرخک معمولا عفونت مجاری تنفسی، عفونت گوش میانی، عفونت ریه و برنش ها، عفونت مغز که بسیار نادر است.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
