معلمان نقش و جایگاه منحصر به فردی در تاثیرگذاری بر بهداشت روانی کودکان و نوجوانان دارند درعین حال آن ها در موقعیتی قرار دارند که می توانند نشانگان مشکلات بهداشت روانی را در مراحل اولیه آن تشخیص دهند سبب افزایش رشد هیجانی و اجتماعی کودکان شوند و بر بهزیستی روانی شاگردان از طریق پاسخ های روزانه به آن ها بیافزایند. بر اساس نظر سازمان بهداشت روانی مدارس در خصوص
جنبه های یاد شده بهداشت روانی نقش حساس بر عهده دارند.
به علاوه راتر (1991) شواهدی گرد آورده است که بر اساس آن تجارب مدرسه ای در رشد روان شناختی و هوشی (شناختی) کودکان اهمیت دارد و بر این اساس تاکید می کند که در مدارس همان قدر که به عملکرد تحصیلی شاگردان اهمیت می دهند نگران عزت نفس و تجارب اجتماعی آنان هم باشند. بنابراین پیشنهاد توجه به بهداشت روانی شاگردان در مدارس صرفا افزودن خواسته ای جدید به بار کار فعلا سنگین معلمان نیست بلکه باید در نظر داشت که اجتماعی موثر و تعلیم و تربیت موثر مستقیما در نیل به موفقیت تحصیلی مفید است و بدین ترتیب توجه به بهداشت روانی دانش آموزان می تواند به معلمان در زمینه موثرتر بودن آن ها کمک کند.
بیشتر کودکانی که دارای مشکلات بهداشت روانی هستند هرگز به خدمات تخصصی که بدان نیازمندند دسترسی ندارند و موسسات و نهادهای اساسی همچون مدارس باید به آن ها توجه داشته باشند. همزمان با آن فشارهای وارد بر مدارس از قبیل تقاضاهای مربوط به برنامه درسی ملی، توجه به نیازهای اجتماعی و عاطفی شاگردان را برای معلمان دشوارتر می کند. در عین آن که موفقیت تحصیلی کودکان مطلوب است اگر قرار است که آن ها بزرگسالانی متعادل بار آیند رشد شخصی و اجتماعی آنان نیز حیاتی است. ورود کودکانی با دامنه وسیعی از نیازهای ویژه به مدارس معمولی به معنی آن است که معلمان نیز باید از کودکان مشکل دار و پردردسری حمایت نمایند که نیازهایشان به سهولت براورده نمی شود گرچه بعضی از معلمان ممکن است معتقد باشند که توجه به نیازهای بهداشت روانی کودکان در زمره وظایف آنان نیست لیکن عدم توجه به نیازهای هیجانی تاثیر غیر قابل اجتناب بر یادگیری کودکان دارد و وظیفه تدریس معلمان را بسیار دشوارتر می کند. به همین خاطر برای معلمان توجه مستقیم به نیازهای بهداشت روانی کودکان مهم است.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
