اصطلاح بهداشت روانی به معنی بهزیستی جسمانی و هیجانی و هم چنین نداشتن بیماری روانی است. هم چنین این اصطلاح به توانایی ادامه یک زندگی فعال و کامل و نیز انعطاف پذیری در مقابله با فشارهایی است که در زندگی رخ می نمایند. در مورد کودکان این اصطلاح به معنای فعال کردن بالاترین حد توانایی ها و روابط آن ها هم هست. علاوه بر این حوزه علوم بهداشت روانی کودکان و نوجوانان به تدریج چنان توسعه پیدا کرده که علاوه بر توجه به نیازهای آنان که از مشکلات شدید بهداشت روانی رنج می برند رویکردی پیش گیرانه و نقشی در ارتقای بهزیستی کودکان داشته باشد.
ترغیب شایستگی هیجانی کودکان و رشد مهارت های اجتماعی در آن ها علاوه بر آن که سبب انعطاف پذیری کودکان در برابر مشکلات بهداشت روانی می شود بر توانایی بالقوه یادگیری آنان نیز می افزاید. مدارس در کمک به کودکان برای رشد و ارتقای این مهارت ها نقش اساسی دارند و از این رو معلمان می توانند نقش مهمی در توجه به نیازهای مربوط به بهداشت روانی و نیز یادگیری کودکان و نوجوانانی داشته باشند که با آن ها در تماس هستند. بنیاد بهداشت روانی انتصاب یک هماهنگ کننده امور بهداشت روانی در مدارس، راه اندازی سرویس بهداشت روانی مدرسه- محور، طرح های حمایتی همسالان و فعالیت های خارج از مدرسه را به منظور تقویت مهارت های اجتماعی و هیجانی در کودکان و غلبه بر نگرانی های فزاینده در مورد شیوع و گسترش مشکلات روانپزشکی و روان شناختی در بین کودکان توصیه شده است.
گرچه مشکلات بهداشت روانی برخی از کودکان علت مشخص زیست شناختی دارد اما در بیشتر موارد عوامل محیطی و تعاملات کودکان با اطرافیان خود نقش اساسی در پیشرفت یا بازدارندگی مشکلات آنان ایفا می کند. دیدگاه تعاملی که در آن به صورت فزاینده ای بر تاثیر محیط مدرسه بر روی کودکان مسئله دار تاکید می شود امروزه وسیعا مورد پذیرش است. تاثیرهای مدرسه اغلب به عنوان یکی از عوامل مهم موثر در رفتار شاگردان به شمار می رود. هم چنین اهمیت تعامل معلم با شاگردان به خوبی مشخص شده است. محیط مدرسه اهمیت اساسی دارد و مدارس و معلمان به اذعان بسیاری می توانند تاثیرهای جدی در شکل گیری رفتار و رشد هیجانی شاگردان داشته باشند.
این نکته باعث توجه زیاد به رویکردهای مربوط به کل مدرسه در برخورد با مشکلات بهداشت روانی کودکان شده است. معلمان می توانند از طریق ایجاد منش مثبت در مدارس محیط درمانی کمابیش موثری را ایجاد نمایند که در آن شاگردان به جای این که از طریق سایر شیوه ها مشکل دار بودن خود را نشان دهند به خود بپردازند و از نظر هیجانی رشد کرده و در مورد مسائل خود بحث و گفتگو کنند. معلمان با ایجاد منش اعتمادپذیری، بازبودن و شناخت، همراه با تمرکز بر ایجاد ارتباط با شاگردان در کنار اعطای مسئولیت به آنان می توانند در ارتقای بهزیستی روانی شاگردان نقش موثری ایفا کنند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
