نظریه پیاژه بر پایه مشاهدات و مطالعات تحقیقی گسترده با کودکان تدوین شده است. این نظریه برای مربیان به خوبی شناخته شده است و راهنمای مفیدی برای درک رشد شناختی کودکان به شمار می آید گرچه در درک رشد روان شناختی فراگیر کودکان، به اندازه برخی نظریه های دیگر مفید نیست. پیاژه معتقد است که کودکان از چهار مرحله باید بگذرند تا به سطح تفکر بزرگسالان برسند. خلاصه این مراحل در زیر آمده است:
مرحله حسی- حرکتی (0-2 سالگی)
مرحله ای که کودکان در آن دنیای خود را فقط از طریق نگاه کردن، چنگ زدن و به دهان بردن اشیاء می شناسند.
مرحله پیش عملیاتی (2-7 سالگی)
مرحله ای که در آن کودک برای برقراری ارتباط از نمادها استفاده می کند اما استفاده از نمادها به تجربه های فوری (نزدیک) او محدود است. تفکر کودکان در این مرحله بیش از آن که بر اساس واقعیت باشد مبتنی بر تاثیرپذیری است. در این مرحله کودکان در مورد علت و معلول تصورات غیر منطقی دارند.
مرحله عملیات عینی (7-11 سالگی)
مرحله ای که در آن کودک تفکر منطقی را یاد می گیرد و تا جایی که مفهوم ها عینیت داشته باشند می تواند روابط علت و معلولی منطقی را برقرار کند. اما در این مرحله کودک هنوز قادر به تفکر با استفاده از مفاهیم انتزاعی نیست.
مرحله عملیات انتزاعی (11 سالگی به بعد)
در این مرحله کودک یاد می گیرد که هم بر مبنای واژه های عینی و هم واژه های انتزاعی فکر کند و نیز می تواند با استفاده از مفاهیم انتزاعی به حل مساله بپردازد. البته باید توجه داشت که فقط حدود 50% از کودکان در سن پایان رسمی تحصیلات دبستانی قادرند به سطوح بالای این مرحله از تفکر برسند. تفکر در این سطح تفکری است که کاملا فراتر از سطح تفکر دوره ابتدایی است و بسیاری از شاگردان به خصوص آن ها که مشکلات یادگیری دارند در این مرحله در دوره دبیرستان هستند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
