افرادی که ارزشی برای خویشتن قائل نیستند با خود و دیگران بد رفتار می کنند گرچه این کار معمولا به صورت ناخودآگاه انجام می گیرد. پایین بودن عزت نفس اغلب عاملی مهم در رفتارهایی از قبیل سوء استفاده، افسردگی، جرم و جنایت، انزوا و تنهایی، پایین بودن سطح موفقیت، بیماری روانی و ناشادی است. افراد دارای عزت نفس زیاد معمولا خلاق تر، شادتر و بهره دهنده تر هستند. اگر خود را به صورت نامشروط پذیریفته باشیم ستایش یا انتقاد نسبت به اعمال خود را بدون آن که تاثیری بر حس ارزش شخصی ما داشته باشد می پذیریم. این بدان معناست که می توانیم در مورد نقاط قوت و ضعف خود واقع بین باشیم چرا که ما وابسته به داوری های دیگران نیستیم. بنابراین عزت نفس مهم ترین جنبه یادگیری است. اگر ما به خود اطمینان داشته باشیم می توانیم خطر نادرستی یا انجام کار اشتباه را بپذیریم.
بهداشت روانی و یادگیری هر دو بنیان در عزت نفس دارند از این رو ایجاد محیطی که به رشد و پرورش عزت نفس بیانجامد می تواند برای این هر دو مفید باشد. معلمان تاثیر پر قدرتی بر عزت نفس کودکان دارند. کودکان با عزت نفس زیاد از نظر تحصیلی نیز بهترند، احساس می کنند بر سرنوشت خود کنترل دارند دوستان بیشتری دارند و با والدین خود سازگارترند. این کودکان هم چنین اصولا به خانواده هایی تعلق دارند که به دستاوردهای مستقل بها داده و از آن ها قدردانی می کنند و نیز از آن خانواده هایی هستند که در آن ها رابطه ای گرم و عاطفی با والدین وجود دارد که تعریف روشنی از حد و مرزهای رفتاری دارند. بدین ترتیب روشن می شود که تاثیر خانواده ها در رشد و رفتار کودکان قطعی است نکته ای که در ادامه از آن بحث می کنیم.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
