مشکلات کودکان و نوجوانان دارای اختلال سلوک به احتمال زیاد می تواند کاهش پیدا کند بنابراین،اخذ اطلاعات از سایرین به ویژه از معلمان و والدین برای ارزیابی مشکلات آنان اهمیت اساسی دارد. موفق ترین درمان ها آن ها هستند که به ماهیت گسترده مشکلات این کودکان توجه شود و در آن ها به ویژه بر نقش مدرسه، خانواده، زمینه اجتماعی و نیز مهارت های اجتماعی، نقایص تحصیلی و رفتار کودکان تاکید کنند. مشکلات سلوک مکن است در پاسخ به تعارض شدید خانوادگی یا موقعیت اجتماعی زیان آور رخ دهد بنابراین اگر اقدامات درمانی تنها در یک زمینه خاص به کار گرفته شوند سایر عوامل تاثیر گذار ممکن است با هر تغییری مقابله کنند. درمان نه تنها باید متمرکز بر رفتار نهایی باشد بلکه لازم است که کاستی ها در مهارت های اجتماعی و نارسایی های یادگیری را نیز در بر گیرد. درمان های متمرکز بر خانواده از قبیل آموزش رفتار والدین، خانواده درمانی و درمان چند سیستمی، از جمله امید بخش ترین درمان ها به شمار می ایند. درمان با کودکان م سن تر ساده تر است. درگیر کردن فعال والدین در امر درمان منجر به افزایش پیامدهای مثبت و تاثیر بلندمدت درمان می شود. هم چنین ارزیابی وجود همزمان سایر اختلال ها نیز مهم است زیرا درمان اختلال های همبود از قبیل افسردگی، بیش فعالی و سوء مصرف مواد ممکن است به کاهش مشکلات سلوک منجر شود. این درمان ها ممکن است آموزش رفتاری والدین، خانواده درمانی، درمان چند سیستمی، درمان رفتاری شناختی، درمان دارویی و در نهایت تحت مراقبت پرورشی قرار دادن را شامل می شود.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
