شناخت دانش آموزانی که نسبت به اختلال های خوردن آسیب پذیرند منجر به آن می شود که آن ها تحت کنترل در آیند و از حمایت مناسب بهره مند شوند. برای مثال این اقدامات ممکن است بر دانش آموزانی با عزت نفس پایین یا دانش آموزانی که با ابراز احساسات خود مشکل دارند و یا آن ها که به طور غیر واقعی خود را بسیار بالا می بینند متمرکز شود. حمایت و مشاوره می تواند به دانش اموزان آسیب پذیر برای غلبه به تنش های عادی نوجوانی و کاهش خطر ابتلا به اختلال های خوردن کمک کند.
این مشاوره می تواند از طریق مددکاری فردی با گروهی تحت حمایت افراد حرفه ای چون پرستار مدرسه و یا مسئول رفاه آموزشی امکان پذیر است. زمانی که در مورد عادات تغذیه فرد نگرانی وجود دارد ولی اختلالاتی این چنین تشخیص دده نم شود این نگرانی را باید با اولیای دانش آموزان در میان گذاشت. معلمان می توانند از طریق کمی مددکاری فردی در ارتباط با تغذیه مناسب و مغذی با کمک مثلا پرستار مدرسه از کودک حمایت کنند یا این که اولیا را به دریافت کمک از طریق پزشک عمومی تشویق نمایند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
