بسیاری از کودکان ترس های خفیفی دارند ولی در صورتی که ترس نامتناسب با سن رخ بدهد و پایدار باشد غیر منطقی و افراطی است و منجر به اجتناب از برخی اشیاء یا موقعیت ها و سبب ساز اختلال در زندگی روزمره فرد می شود که در این صورت فوبیا نامیده می شود. برخی کودکان دچار ترس شدید و ناتوان کننده نسبت به برخی اشیا یا موقعیت های خاص چون حیوانات، ارتفاع و یا تزریق آمپول هستند که هر یک از این ترس ها فوبیای خاص خود را تشکیل می دهد در حالی که ترس برخی کودکان، قرار گرفتن در مرکز توجه است که این نوع ترس را فوبیای اجتماعی می نامند. در این حالت فرد از مورد تمسخر واقع شدن و رمندگی ناشی از سرزدن عملی از سوی او در جمع می ترسد. معیارهای تشخیص این هر دو نوع هراس، آن طور که در DSM-IV عنوان شده ترس مشخص و پایدار در حد افراطی و غیر منطقی است. نشانه این ترس در فوبیای خاص وجود و یا احتمال وجود شیء یا موقعیتی خاص است. علامت مشخصه ترس اجتماعی قرار گرفتن در موقعیت ها و عملکردهای اجتماعی است که کودک با افراد بیگانه روبرو می شود یا ممکن است مورد ارزیابی دیگران قرار گیرد.
مواجه شدن با محرک خاص و یا موقعیت اجتماعی ترسناک، کمابیش بدون استثناء پاسخ اضطرابی سریعی را بر می انگیزد که در کودکان ممکن است به صورت گریه، کج خلقی، بی حرکتی، اکراه و دوری از موقعیت های اجتماعی جلوه گر شود.
فرد معمولا افراطی بودن و غیر منطقی بودن ترس را تشخیص می دهد البته این تشخیص در مورد کودکان صدق نمی کند.
فرد از موقعیت ترس اور اجتناب می کند یا با اضطراب و آشفتگی شدید آن موقعیت را تحمل می کند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
