تمایز میان مصرف و سوء مصرف دارو مبهم است. عوامل متعددی چون میزان آسیب به فرد با جامعه و میزان مشکلات مرتبط با دارو از عوامل تمایز در این مورد به شمار می آیند ولی هنوز بحث و مجادله بر سر این موضوع فراوان است. اصطلاح مصرف دارو معمولا به استفاده آزمایشی و سوء مصرف غالبا به مصرف آسیب رسان آن اطلاق می شود. در SM-IV اختلال های مصرف مواد به دو شاخه تقسیم شده اند، سوء مصرف مواد که مصرف مکرر مواد را شامل می شود عبارتند از:
منجر شدن به شکست در انجام وظایف اصلی در مدرسه کار یا خانه
ایجاد شرایطی که از نظر فیزیکی پر مخاطره هستند.
منجر شدن به مشکلات قانونی مرتبط با مواد
ایجاد یا تشدید مشکلات بین فردی و اجتماعی به صورت دائمی در اثر مصرف مواد
معیارهای وابستگی به مواد دارا بودن حداقل 3 مورد از موارد زیر است:
نیاز به افزایش چشمگیر میزان ماده مورد نظر یا کاهش چشمگیر اثر دارو در صورت عدم تغیر مقدار مصرف (یعنی مقاومت)
علائم گوشه گیری به خاطر مصرف آن ماده یا جلویری از بروز علائم گوشه گیری به خاطر مصرف همان ماده
مصرف مواد با میزان بیشتر یا برای زمانی طولانی تر از آن چه که قصد آن وجود داشته است.
تمایل دائمی یا تلاش ناموفق برای قطع کنترل مصرف
صفر زمان طولانی جهت به دست آوردن مواد مصرف آن و به حالت عادی بازگشتن پس از مصرف
رها کردن یا کاهش فعالیت های مهم اجتماعی، تحصیلی یا تفریحی
استمرار مصرف مواد علی رغم آثار مخرب فیزیکی و فیزیولوژیک دائمی یا
عود کننده ای که ایجاد یا تشدید می کند.
اما این معیارها به دلیل در نظر گرفتن انواع رایج مصرف ماده در جامعه مورد استفاده قرار گرفته اند و آن چنان که پیشنهاد شده تهیه پیوستاری از شدت مشکلات ناشی از مصرف تا سوء مصرف اجتماعی و میزان وابستگی به ماده می تواند مناسب تر باشد.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir
