از آنجا که برنامه های عمومی در کاهش مصرف مواد مخدر بی تاثیرند و تنها پیشرفت محدود و کوتاه مدتی را نشان می دهند این گونه برنامه ها برای ثمربخشی بیشتر باید بر کودکان و خانواده های در معرض خطر متمرکز شوند. آسیب پذیرترین گروه ها باید برای اقدام مناسب زود هنگام شناسایی شوند. تشخیص عوامل موثر در مصرف مواد مخدر می تواند برای برنامه ریزی اقدامات منسجم و سازنده کمک کننده باشند. مجمع دائمی مصرف مواد مخدر نمونه های از عوامل خطر توام با عملکردهایی که موجب شناسایی فرد در مدرسه می شود فراهم آورده است. به خصوص کودکان با مشکلات خانوادگی مشکلات رفتاری و سایر مسائل سلامت روانی و نیز افرادی که توسط مقامات محلی تحت نظرند کودکان مدرسه گریز و کودکان دارای والدین معتاد در معرض خطر هستند. در نتیجه معلمان جهت شناسایی علائم اولیه آشفتگی برای ارائه کمک های مناسب نیاز به آموزش و آگاهی درند. گروه های آسیب پذیر ممکن است هدف برنامه هایی قرار گیرند که بر شمول اجتماعی و نارضایتی توجه دارند نظیر برنامه شروع مطمئن که بر کودکان کم سن از مناطق محروم جامعه تمرکز دارد.
کودکان زیادی در خانواده های معتاد به دنیا می آیند و آنچه برای معلمان حائز اهمیت می باشد آگاهی از این مر شناسایی آن ها و کمک به چنین کودکانی و خانواه آن ها جهت رهایی از این تباهی است. چنین کودکانی معمولا مورد بی توجهی و بی مهری واقع می شوند چرا که والدین آن ها قادر به ایفای نقش معمول پدری و مادری نیستند. معلمان چنین کودکانی از طریق بچه ها به اعتیاد پدر و مادر آن ها واقف می شوند و این در حالی است که والدین از این در هراسند که کودک مشکل آن ها را با معلمان در میان بگذارد. کودکان ممکن است از این امر احساس شرمندگی کنند و برای پنهان نمودن آن به دروغ متوسل شوند. آن ها ممکن است گوشه گیر شوند. این گونه دانش آموزان در صورت داشن خواهر یا برادر کوچکتر ممکن است خود نش والدین را برای آن ها به عهده بگیرند. رفتار آشفته در کلاس، توام با شواهد بی توجهی از سوی والدین از عواقب مصفر مواد مخدر در خانه است. کودکان به شدت تحت تاثیر این پدیده قرار می گیرند. این دانش آموزان از بردن همکلاسان به منزل خود تردید دارند و ممکن است برای چنهان کردن مشکل به مشابهت با سایر همسالان تظاهر کنند. چنین وضعی توام با جو آشفته خانه به شدت ایجاد تنش می کند. معلمان با گوش شنوا داشتن باید از چنین کودکانی حمایت کنند ولی ممکن است ارزیابی میزان تهدید کننده بودن جو خانه برای سلامت کودکان نیز لازم باشد. در صورت وقوف به تهدید کننده بودن جوّ خانه برای سلامت کودک، معلمان باید این موضوع را با مراکز خدمات اجتماعی در میان بگذارند و در صورت لزوم فرایند حمایت ا زکودک را آغاز کنند. معلمان نباید در زمانی که والدین دچار تخدیر ناشی از مواد هسند اجازه بردن دانش آموزان از مدرسه را بدهند مگر به نوعی اطمینان پیدا کنند که کودک به سلامت به منزل خواهد رسید. در برخی موارد اطلاع به کارکنان مراکز خدمات اجتماعی و درخواست کمک از آن ها برای رساندن کودک به منزل ضروری است. آنچه مفید است توجه به مواردی از طرف معلم پیش از مواجهه با آن ها است که برای مثال با شرکت در جلسات INSET در مورد مصرف مواد مخدر میسر است. به علاوه مرز و محدوده آنچه قابل پذیرش است با آنچه که پذیرفتنی نیست باید تا حد ممکن در خط مشی مدرسه مشخص شود تا معلمان راهنمای عمل واضحی در اختیار داشته باشند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
