در وضعیت گرسنگی، فرد به طور کامل به مواد ذخیره ای و تولیدی داخل بدن برای انرژی وابسته است. به حرکت در آوردن گلوکز، سوخت ضروری برای دستگاه عصبی مرکزی را فراهم می کند و ازاد سازی اسیدهای چرب آزاد نیازهای اکسیداتیو سایر بافت ها را فراهم آورد. افزایش تجزیه پروتئین به اسیدهای آمینه نیز یک جنبه اساسی این پاسخ است. گفته می شود فرد گرسنه در وضعیت کاتابولیسم است زیرا کربوهیدرات، چربی و ذخایر پروتئین همگی کاهش می یابند.
گرسنگی مبنای ارگانیک داشته و نشان دهنده احتیاج بدن به غذا می باشد. گرسنگی می تواند به صورت انقباضات معده خالی خود را نمایان سازد و بنابراین می توان گفت یک تظاهر شیمیایی- فیزیکی می باشد. لذا کاهش نسبتا کم میزان پلاسمایی گلوکز در گردش خون عمومی، کاهش اکسیداسیون چربی در کبد و کاهش توده بافت چربی گرسنگی را تحریک می کند.
