شیوع چاقی کودکان در دهه های اخیر به طور گسترده ای در دنیا افزایش یافته است. برآوردها در آمریکا نشان داده که 11 تا 22% از کودکان بین 6 تا 11 سال با یک پنجم کودکان چاق هستند. به علاوه تحقیقات روشن ساخته که 24 تا 44% از بزرگسالان چاق در کودکی نیز چاق بوده ند. برخی فکر می کند کاهش وزن در دوران کودکی آسان است اما این مسئله در بیشتر موارد درست نمی باشد. پایین آوردن وزن پس از چاقی در هر سنی می تواند مشکل باشد و این مسئله اهمیت پیشگیری از چاقی را نمایان می سازد.
پیشگیری از چاقی می باید از کودکی شروع شود. البته بیشتر کودکان نیازی به پرهیز خاص برای کنترل وزنشان ندارند. اما آنهایی که سابقه ی خانوادگی دارند یا قبلا چاق شده اند می باید در این زمینه تلاش کنند. شاید مشکلات همراه چاقی در کودکی مهم تر از دیگر موارد باشد. چاقی کودکی به خودی خود یک مشکل مهم بهداشتی به حساب می آید. چاقی کودکان همانند بزرگسالان با بسیاری از مشکلات بهداشتی همچون افزایش فشار خون و چربی خون، افزایش خطر عفونت های تنفسی و افت آمادگی جسمانی همراه است.
کودکان چاق از مشکلات روانی نیز رنج می برند. این کودکان معمولا خجالتی هستند و از طرف جمع کمتر مقبول واقع می شوند. بچه های کوچک دوستان چاق خود را با القاب تنبل، کودن، حتی متقلب و دروغگو خطاب می کنند و معمولا کودکان چاق جزو آنهایی هستند که افراد کمتری علاقه دارند با آنها دوست شوند و متاسفانه همکلاسی های کودکان چاق چه از نظر علمی و چه از نظر اجتماعی با آنها به شکل منفی برخورد می کنند. در تحقیقی نشان داده شده که بین کودکان پایه سوم تا پنجم مهم ترین عامل آزار و مسخره کردن مربوط به ظاهر بچه ها به خصوص چاق بودن است. در همین رابطه چند گزارش پژوهشی نشان داده که دختران چاق به خصوص به خاطر وزن و ظاهر درشت از طرف همکلاسی هایشان خیلی مورد انتفاد قرار می گیرند. تصور منفی نیز مشکلی است که چنین کودکانی از آن رنج می برند. در واقع بچه های چاق مشکلات بیشتری از نظر تصور بدنی نسبت به همتایان خود دارند البته بسیاری از این مشکلات ذکر شده تا نوجوانی و بزرگسالی وجود خواهد داشت و فرد در تمام مراحل زندگی رنج خواهد برد. از این رو بهتر است چنین نتیجه گیری کنیم که پیشگیری و درمان چاقی در کودکی نه تنها از ادامه پیامدهای آن در بزرگسالی می کاهد بلکه احساس مطلوب بدنی، روانی و اجتماعی را برای کودکان چاق به ارمغان می آورد.
