حد و حدود مجاز برای تنبیه و تادیب فرزندانمان تا چه حد است و چه میزان می توانیم به آن ها در مورد رفتارو کردارشان گوشزد کنیم چه کارهایی در این زمینه لازم است در نظر بگیریم و پیشنهادات مشاورین و روانشناسان کودک در این زمینه چیست؟
شکی نیست که والدین باید نظم و انضباط فرزندان‌شان را جدی بگیرند. این وظیفه پدر و مادر است که مسائلی مثل انتظارات، قوانین، اصول اخلاقی و ارزش‌ها را به فرزندان آموزش بدهند.
شکی نیست که والدین باید نظم و انضباط فرزندان‌شان را جدی بگیرند. این وظیفه پدر و مادر است که مسائلی مثل انتظارات، قوانین، اصول اخلاقی و ارزش‌ها را به فرزندان آموزش بدهند. کودکان به نظم و انضباط درست نیاز دارند تا توانایی تشخیص درست از نادرست را به دست بیاورند و یاد بگیرند که چه کارهایی را می‌توانند و چه کارهایی را نمی‌توانند انجام بدهند. هدف نظم و انضباط، به وجود آوردن جهانی منظم، قابل پیش‌بینی، با ثبات و جذاب است که لذت بردن و رشد سالم در آن امکان‌پذیر باشد.
نظم و انضباط درست به کودکان کمک می‌کند تا نکات مهمی را برای زندگی کردن یاد بگیرند و در صورت لزوم بتوانند رفتار خودشان را تغییر دهند. با این‌حال، همه پدرها و مادرها باید نسبت به تفاوت‌های مهمی آگاهی داشته باشند که بین برقراری نظم و انضباط و آزار دادن کودکان وجود دارند. اگر تلاش برای برقراری نظم و انضباط یا اقدام به کنترل کردن کودک، حالت افراطی پیدا کند و به او صدمه برساند، با آزار و اذیت کردن کودک مواجه هستیم.
هنوز درباره این‌که آیا پدر و مادر می‌توانند از تنبیه بدنی برای برقراری نظم و انضباط کودک یا اصلاح رفتار او استفاده کنند یا نه، اختلافات زیادی وجود دارد. برخی متخصصان معتقدند که تنبیه کردن بدنی فقط باید به مقابله با رفتارهای خشونت‌آمیز کودکان اختصاص پیدا کنند و برخی از آنان بر این باورند که تنبیه بدنی اصلا فایده‌ای ندارد. با این‌حال، بسیاری از پدرها و مادرها فکر می‌کنند که تنبیه بدنی (اگر درست انجام شود) می‌تواند به‌عنوان یک بخش موثر در فرآیند اصلاح کودک نقش داشته باشد. در هر صورت، حتی اگر تنبیه بدنی توسط والدین انتخاب شود، هرگز نباید طوری پیش برود که به سلامت جسمی و روانی کودک آسیبی برساند یا باعث تحقیر او شود.
منبع:livestrong
سلامتیسم،
