خبر خوشحال کننده ای در رابطه با مهار تومور تیروئید در رسانه ها منتشر شده است. محققان توانسته اند با کشف دارویی. تا حد زیادی مانع از رشد تومور سرطنی تیروئید می شود. آزمایشات حتی خبر از کوچکتر شدن ابعاد این تومورو با استفاده از دارو می دهد.
از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، سرطان تیروئید یکی از گونه های بسیار کشنده سرطان است که احتمال زنده ماندن فرد مبتلا به آن صفر است و در مدت سه تا پنج ماه، بیمار در اثر این سرطان خواهد مرد. یکی از راهبردهای مهم برای مقابله با این سرطان استفاده از نانوفناوری RNA تداخلی است. هر چند وارد کردن RNA به داخل تومور سرطانی کاری چالش برانگیز است.
محققان بیمارستان بیرگهام با همکاری بیمارستان عمومی ماساچوست موفق به ارائه پلت فورم مبتنی بر فناوری نانو شدند که به آنها اجازه می دهد تا عوامل RNA را به داخل تومور سرطانی وارد کنند. با این کار مقدار رشد تومور کاهش یافته و ابعاد آن کوچک می شود.
جینیوم شی از محققان این پروژه می گوید: «ما نسبت به این پلتفورم علاقه مند شدیم، چرا که هم تشخیص و هم درمان را می تواند با هم انجام دهد. برای این کار از نانوذرات استفاده شده است. ما انتظار داریم که این پروژه مسیر توسعه روش های درمانی مبتنی بر RNA را برای مقابله با سرطان هموار کند.»
RNAi که کشف آن منجر به دریافت جایزه نوبل در ۱۰ سال پیش شد، می تواند جهش های ژنی را خاموش کند؛ بنابراین می توان از آن برای درمان سرطان استفاده کرد. جهش در برخی ژن ها موجب بروز سرطان تیروئید می شود که رهاسازی RNAi می تواند منجر به خاموش شدن این ژن شود.
زمانی که RNAi وارد بدن می شود، توسط آنزیم های موجود در بدن تجزیه می شود و در نهایت از طریق کلیه دفع می شود؛ بدون این که فرصت رسیدن به سلول سرطانی را داشته باشد. محققان برای حل این مشکل، از نانوذرات برای رهاسازی RNAi استفاده کردند. به این نانوذرات پلیمری ترکیبات فلورسانس الصاق شده است. بنابراین می توان این نانوذرات را در بدن ردیابی کرد.
این نانوذرات از طریق گردش خون، خود را به تیروئید می رسانند و در آنجا با درخششی که دارند مشخص می کنند که چه میزان از این نانوذرات به تومور رسیده است.
نتایج آزمایش های انجام شده نشان می دهد که این تومورها در اثر استفاده از این سیستم دارویی کوچک می شوند. پژوهشگران نشان دادند که رشد سلول سرطانی در محیط کشت ۱۵ برابر کاهش یافته است.
نتایج این پروژه در قالب مقاله ای در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
