معرفی برخی از روانشناسان معروف و تاثیر گذار دنیا

روان شناسی رشته بسیار گسترده ای با موضوعات مختلف است. با نگاهی به نظریات معروفترین متفکران روان شناسی، این گستردگی و تنوع افکار به خوبی قابل مشاهده است.

بر اساس مطالعه ای که در ماه جولای ۲۰۰۲ در مجله معتبر Review of General Psychology به عمل آمد، ۹۹ روان شناسی که بیشترین تاثیر را بر این رشته بر جا گذاشته اند، شناسایی و رده بندی شدند. این رده بندی براساس سه عامل صورت گرفت: بسامد ارجاع در مجلات علمی، ارجاع در کتاب های درسی و نظرخواهی از ۱۷۲۵ عضو انجمن روان شناسی آمریکا.

این افراد نه تنها از معروفترین متفکران روان شناسی هستند بلکه همگی نقش مهمی در تاریخ روان شناسی و سهم عمده ای در شناخت ما نسبت به رفتار انسان ها ایفا کرده اند:

۱) بی. اف. اسکینر ( B.F. Skinner ) (۱۹۰۴ ۱۹۹۰)

این روان شناس آمریکایی یکی از رهبران نظریه رفتارگرایی ( behaviorism ) است. کارهای او در زمینه روان شناسی تجربی او را یکی از تاثیرگذارترین روان شناسان تاریخ نموده و روش های درمانی بر پایه نظریه های او هنوز در سطح گسترده ای مورد استفاده است.

۲) زیگموند فروید ( Sigmund Freud ) (۱۸۵۶ ۱۹۳۹)

وقتی صحبت از روان شناسی می شود، بسیاری از مردم به یاد این روان شناس آلمانی می افتند. کارهای او این عقیده را تقویت کرد که تمام بیماری های روانی دلایل فیزیولوژیک ندارند. او همچنین شواهدی دال بر این که تفاوت های فرهنگی دارای تاثیر بر روی روان شناسی و رفتار است ارائه نمود. کارهای او به شناخت بهتر ما از شخصیت، روان شناسی بالینی، رشد انسان و ناهنجاری های روانی، کمک شایانی نموده است.

۳) آلبرت بندورا ( Albert Bandura ) (۱۹۲۵)

کارهای این روان شناس کانادایی، بخشی از انقلاب «شناخت در روان شناسی» است که از اواخر دهه ۱۹۶۰ شروع شد. نظریه یادگیری اجتماعی آلبرت بندورا بر اهمیت یادگیری مشاهده ای، تقلید و مدل سازی، تاکید گذاشت.

۴) ژان پیاژه ( Jean Piaget ) (۱۸۹۶ ۱۹۸۰)

کارهای این روان شناس سوئیسی تاثیر عمده ای بر روان شناسی، به ویژه درک ما از رشد فکری و ذهنی کودکان، داشته است. پژوهش های پیاژه به توسعه روان شناسی رشد، روان شناسی شناخت، معرفت شناسی ژنتیکی و اصلاح روش های آموزشی، کمک شایانی نموده است. آلبرت اینشتین درباره مشاهدات پیاژه در مورد رشد فکری و ذهنی کودکان و فرایند تفکر چنین گفته است: «این کشفی است که آنقدر ساده است که فقط به فکر یک نابغه می رسد.»

۵) کارل راجرز ( Carl Rogers ) (۱۹۰۲ ۱۹۸۷)

تاکید اصلی این روان شناس آمریکایی بر تاثیر شگفت توانائی های بالقّوه انسان بر روان شناسی و آموزش است. کارل راجرز یکی از مهمترین متفکران انسان گراست و روش درمان ابتکاری او که به «درمان راجرین» معروف است، تاثیر عمده ای بر روش های درمانی داشته است.

۶) ویلیام جیمز ( William James ) (۱۸۴۲ ۱۹۱۰)

از این روان شناس و فیلسوف معروف، غالباً به عنوان «پدر روان شناسی آمریکا» یاد می شود. کتاب درسی ۱۲۰۰ صفحه ای او به نام «اصول روان شناسی»، مهمترین منبع کلاسیک درسی بود و درس ها و نوشته های او کمک شایانی به تثبیت روان شناسی به عنوان یک علم کرد. او در طی ۳۵ سال تدریس خود، تاثیر بسیاری بر روی روان شناسان اوایل قرن بیستم گذاشت.

۷) اریک اریکسون ( Erik Erikson ) (۱۹۰۲ ۱۹۹۴)

نظریه این روان شناس آلمانی درباره «رشد روانی اجتماعی» علاقه مندی و تحقیقات بسیاری را در زمینه رشد انسان در دوره حیاتش به وجود آورد. اریکسون که از همکاران آنا فروید (دختر زیگموند فروید) بود، از طریق کشف رشد در طول حیات، شامل دوران کودکی، بلوغ و پیری، به توسعه نظریه روانکاوی کمک بسزایی نموده است.

۸) ایوان پولوف ( Ivan Pavlov ) (۱۸۴۹ ۱۹۳۶)

این روان شناس روسی با تحقیقاتش در زمینه واکنش های شرطی، به پیدایش رفتارگرایی در روان شناسی کمک شایانی نموده است. روش های تجربی پاولوف در تغییر روش روان شناسی از درون نگری و سنجش ذهنی به معیارهای عینی رفتاری، تاثیر عمده ای داشته است. پاولوف در سال ۱۹۰۴ برنده جایزه نوبل روان شناسی شد.

۹) کرت لوین ( Kurt Lewin ) (۱۸۹۰ ۱۹۴۷)

از این روان شناس آلمانی به عنوان پدر «روان شناسی اجتماعی مدرن» نامبرده می شود زیرا او یکی از نخستین کسانی بوده است که روش های علمی و تجربه را برای نگریستن به رفتارهای اجتماعی به خدمت گرفته است.