عوامل خطر برای سندرم خستگی مزمن

 

یک اختلال ناتوان کننده است که با خستگی شدید همراه است که  با خواب  درمان نمی شود. فعالیت های جسمی و روانی ممکن است این علائم را بدتر کند. علت سندرم خستگی مزمن ناشناخته است. محققان بر این باورند که ویروس ها، افت فشار خون، اختلال در سیستم ایمنی بدن، و مشکلات هورمونی، می تواند باعث بوجود آمدن این سندرم باشند

آنچه که از مفهوم “سندرم خستگي مزمن” (Chronic fatigue syndrome) مي توان فهميد، خستگي است. اما اين خستگي بعد از کار زياد، اضطراب يا بي خوابي رخ نمي دهد، بلکه اين خستگي از نوع شديد و خطرناک مي باشد و با استراحت و داشتن فعاليت بدني و ذهني از بين نمي رود. اين خستگي تمام بدن را احاطه کرده و فعاليت بدني و توان فرد را کم مي کند.

هنوز مشخص نيست که چرا اين سندرم به وجود مي آيد. اما ممکن است در اثر تضعيف سيستم ايمني يا انتقال ويروس باشد.

در بعضي مقالات آمده است که، سندرم خستگي مزمن مي تواند بعد از يک بيماري(مثلا سرماخوردگي) و يا بعد از يک فشار عصبي شديد به وجود آيد.

به طور کلي افراد مبتلا به اين سندرم، از افراد بيمار کمتر فعاليت مي کنند. اين بيماري موجب کاهش فعاليت هاي مختلف شغلي، شخصي، اجتماعي و تحصيلي مي شود. پس عملا فرد را منزوي مي سازد.

علائم و نشانه هاي اين سندرم

بيماران مبتلا، مدت 6 ماه يا بيشتر، خستگي کشيده اند. علاوه بر اين، نشانه هاي ديگري نيز دارد، از جمله:

1- ناتواني در تمرکز و عدم حافظه

2- عدم توانايي فعاليت بدني و يا مغزي

3- سرحال نبودن

4- درد مفصل (بدون قرمزي و تورم)

5- درد عضلاني مزمن

6- سردرد بسيار شديد

7- حساس شدن گره هاي لنفاوي گردن و زيربغل

8- سرفه

علائم و نشانه هاي گفته شده در تمام بيماران مبتلا به اين سندرم ديده شده، اما در بعضي از بيماران، نشانه هاي ديگري نيز شناخته شده که اين نشانه ها عبارتند از:

* دردهاي شکمي، تهوع ، اسهال و نفخ

* عرق شبانه

* درد سينه

* تنفس کوتاه

* سرفه شديد

* مشکلات بينايي از قبيل: تيرگي، حساس به نور، خشک شدن و دردناک شدن چشم

* آلرژي و حساسيت به غذا، الکل، عطر، مواد شيميايي، دارو و سر و صدا

* سرگيجه، نامنظمي ضربان قلب

* افسردگي، عصبانيت، ترس، زودرنجي

* دردناک شدن فک

* کاهش يا افزايش وزن

مشکلات اين سندرم از فردي به فرد ديگر متغير است. بسياري از اين ها مي توانند زندگي فردي و اجتماعي خود را دنبال کنند، اما هستند کساني که فعاليت و زندگي خود را از دست مي دهند و به افرادي منزوي تبديل مي شوند.

بيماران CFS مي توانند دچار انواع و اقسام بيماري ها شوند، از قبيل: تصلب و سفت شدن بافت ها، ويروسي شدن پوست، روماتيسم، بيماري هاي قلبي، بيماري هاي کليوي، بيماري هاي مزمن ريوي و … .

چه کساني به سندرم خستگي مزمن مبتلا مي شوند؟

مطالعات نشان داده که زنان 4 برابر بيشتر مبتلا مي شوند.

اين بيماري غالبا در سنين 40 تا 59 سالگي ظاهر مي شود، اما در هر سني امکان ابتلا وجود دارد.

اين بيماري بيشتر در بزرگسالان و کمتر در کودکان ديده شده است.

اين بيماري در هر نژاد و قومي ممکن است پيدا شود.

اين بيماري در مردمان با درآمد کم بيشتر است.

در يک خانواده ممکن است اين سندرم وجود داشته باشد، اما هيچ گونه دليلي مبني بر واگيردار بودن آن وجود ندارد. به طور کلي، هنوز در رابطه با مسري بودن يا نبودن اين بيماري بحث است.

چگونه خود بيمار مي تواند اين بيماري را درمان کند؟

بيماران مبتلا به اين سندرم بايد يک برنامه متناوب چرخشي(در طول بيماري تا دوره بهبودي) را دنبال کنند.

اگر بيماراني که در آستانه ي بهبودي هستند و تا حدي علائم و نشانه هاي آن کم شده است، بيش از حد فعاليت کنند، دوباره دچار خستگي و بيشتر شدن نشانه هاي سندرم خستگي مزمن مي شوند.

* بيمار بايد برنامه روزانه خود را زمان بندي کند و در زماني که بيشترين انرژي را دارد، شروع به فعاليت کند.

* در برنامه خود ورزش را قرار دهد، زيرا که ورزش به بدن و مغز براي سالم زيستن کمک مي کند.

* از دوست يا فاميل براي سلامتي خود کمک بگيرد.

* سر يک ساعت معين هميشه بخوابد.

* اگر در اين بيماري دچار عدم حافظه يا عدم تمرکز شدند، هر آن چه که مهم است را بر روي کاغذ بنويسند. داروها ممکن است در بهتر خوابيدن به بيمار کمک کند که اين هم باعث افزايش قدرت تمرکز و يادگيري مي شود.

آزمايش هاي لازم براي اطمينان از اين سندرم

آزمايش هاي تيروئيد، کبد، اندازه گيري تعداد گلبول هاي خون و سرعت ته نشين شدن آن براي تشخيص لازم است، اما آزمايش ادرار لازم نيست.

اگر يکي از اين آزمايشات غيرعادي بود، نمي توان شخص را مبتلا به سندرم خستگي مزمن دانست، بلکه در اين مرحله بايد به دنبال نشانه هاي ديگر بود.

همان طور که گفته شد، بيماري ها يکي از علل مبتلا شدن به اين سندرم مي باشد، بيماري هايي از قبيل: هپاتيت، کم خوني، بيماري هاي عفوني، سرطان ها، بيماري هاي عصبي و عضلاني، کم کاري تيروئيد و ديابت.

افراد خيلي چاق( BMI بيشتر از 30) و داروها و الکل نيز ممکن است ابتلا به اين سندرم را موجب شوند.