افرادی که به عارضه اچ آی وی دچار هستند با یک بی خوابی مزمن روبه رو هستند این افراد برای به خواب رفتن با مشکلات زیادی مواجهند درمان های مناسب و مختلفی برای برطرف کردن این عارضه در این افراد داریم با ما همراه باشید
بی خوابی در افراد مبتلا به عفونت HIV و خصوصاً افرادی که اختلالات عصبی -شناختی دارند شایع است.
به نقل از مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران، بی خوابی در افراد مبتلا به عفونت اچ آی وی علل چندگانه ای دارد از جمله داروها، سوء مصرف یا وابستگی به مواد، و بیماری روانی همزمان (از قبیل افسردگی، اضطراب، شیدایی یا شیدایی خفیف، و روان پریشی). در نتیجه، در ارزیابی بی خوابی باید اول به دستیابی به سابقه جامعی از خواب بپردازد تا بتواند علت اصلی این مشکل را بدرستی شناسایی کند.
درمان بی خوابی نباید تنها بر علل بالقوه متمرکز شود، بلکه باید به خود بی خوابی نیز بپردازد. ممکن است درمان بی خوابی به صورت غیردارویی یا دارویی انجام شود. تکنیک های غیردارویی شامل آموزش در مورد بهداشت خواب مطلوب (مانند حفظ ساعت خواب منظم و اجتناب از چرت زدن)، تغییرات رفتاری (مانند ورزش کردن، اجتناب از مصرف کافیین یا الکل در اواخر عصر یا اوایل شب، و خوردن زود هنگام شام)، و فعالیت های کاهش استرس (مانند یوگا و مدیتیشن) می شوند.
از نظر دارویی، بی خوابی را می توان با گزینه های متعددی رفع کرد از جمله عوامل آنتی هستامین (مانند دیفن هیدارمین و هیدروکسی زین)، بنزودیازپین ها (مانند تمازپام، لورازپام، و اگزازپام)، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، داروهای ضد افسردگی مانند SSRIها و میرتازاپین، گاباپنتین، داروهای آرام بخش -خواب آور غیر بنزودیازپینی نظیر زولپیدم، زالپلون، و زوپیکلون. این سه داروی اخیر نیمه عمر حذف نسبتا کوتاهی دارند و ممکن است برای درمان کوتاه مدت بی خوابی بکار رود. بدلیل نگرانی از عادت کردن و پتانسیل سوء مصرف یا وابستگی، مصرف طولانی مدت این داروها توصیه نمی شود. همانند موارد دیگر، احتمال تداخلات دارویی و عوارض جانبی که ممکن است هنگام استفاده از روش های دارویی برای درمان بی خوابی رخ دهند را باید مورد توجه صحیح قرار داد.
