یک بیمار دیابتی باید دیابت را کنترل و مدیریت کند تا سطح قند خون در محدوده قابل قبول بماند ، به ویژه باید رژیم غذایی را رعایت کند.اگر وعده غذایی نامناسب باشد هیپوگلیسمی، ، می تواند رخ دهد اگر وعده های غذایی نامناسب بوجود می آید
نرخ ابتلا به دیابت نوع 2 در سالهای اخیر تثبیت شده است، درحالیکه مرگ و میر این افراد کاهش یافته است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که افزایش شیوع این بیماری در جوامع ممکن است به دلیل افزایش بقا بیماران و نه به دلیل افزایش تعداد مبتلایان به این بیماری باشد. این یافته ها در میان جمعیتهای مختلف یکسان نیست و تفاوتهای واضحی در بین گروه های سنی، جنسیتی و با وضعیت اقتصادی و اجتماعی متفاوت مشاهده می شود.
شیوع دیابت نوع 2 در کشورهایی با درآمد بالا در حال افزایش است، بنیاد بین المللی دیابت اعلام کرد 156 میلیارد دلار آمریکا در سال 2015 صرف مراقبتهای بهداشتی دیابت شده است و این آمار تا سال 2040 به 174 میلیارد دلار افزایش خواهد یافت.
در اسکاتلند شیوع همه انواع دیابت از 3.2 درصد در سال 2004، به 5.1 درصد در سال 2013 افزایش یافته است. توزیع ویژگی های جمعیت شناختی در سراسر این کشور پایدار است، بنابراین روند شیوع توسط تعادل بین تغییرات در بروز بیماری و مرگ و میر تحت تاثیر قرار می گیرد. نویسندگان این مقاله ابراز داشتند که درک درستی از این روند برای ابداع روشهای جدید در پیشگیری و درمانهای برنامه ریزی ضروری است بنحوی که مداخلات بخشی از جمعیت را که در معرض بیشترین خطر قرار دارند، هدف قرار دهد.
این روند در فاصله ی سالهای 2004 تا 2013 در اسکاتلند بررسی شد. دکترRead از دانشگاه ادینبورگ و همکارانش از سایر دانشگاه های اسکاتلند و سرویس سلامت عمومی(NHS) به نمایندگی از شبکه ی تحقیقات دیابت در اسکاتلند در این تحقیقات شرکت داشتند. اطلاعات در مورد تعداد بیمارانی که دیابت در آنها تشخیص داده شده بود، تخمینهای جمعیتی، تعداد مرگ و میر هر گروه در سال بر اساس سن، جنسیت، دهکهای SIMD(شاخص محرومیت در اسکاتلند) از داده های سیستم مراقبت اسکاتلند، پایگاه داده های دیابت و سوابق ملی اسکاتلند استخراج شد. بروز دیابت در هر 1000 سال فرد محاسبه شد. روند شیوع و مرگ ومیر در گروه های سنی، جنسیتی و دهکهای محتلف آنالیز شد. محدوده ی سنی در این تحقیقات از 39 تا 90 بود.
نتایج این آنالیزها نشان داد: میزان بروز دیابت در کل دوره ی مطالعه در بین زنان و مردان مسن کاهش یافته است، در میان زنان جوانتز اندکی افزایش یافته و برای مردان جوانتر افزایش یافته است، اگرچه میزان شیوع برای مردان جوان پس از سال 2009 رو به کاهش بوده است. در حالیکه شیوع کلی در گروه های اقتصادی اجتماعی مختلف روند کاهشی داشته است، اما این روند در گروه های محروم به کندی اتفاق افتاده و از سال 2010 شیوع بیماری در گروه هایی که از محرومترین اقشار جامعه بوده اند، افزایش یافته است.
نویسندگان معتقدند این موضوع ممکن است به گسترش نابرابری در بروز دیابت در جامعه منجر شود. بروز دیابت در مردان در همه ی گروه های سنی نسبت به زنان بالاتر بود.
محققان می گویند: تثبیت میزان بروز دیابت تا حدی ممکن است به علت کاهش تعداد موارد تشخیص داده نشده باشد، این موضوع پس از افزایش چشمگیر بروز دیابت در دهه 90 و 2000 پس از تغییر در معیارهای تشخیصی توسط سازمان بهداشت جهانی در سال 1998 و تشدید فعالیتهای تشخیصی در این دهه ها اتفاق اقتاد. آنها همچنین معتقدند تثبیت شیوع چاقی در میان بزرگسالان به عنوان یک فاکتور خطر برای دیابت نوع 2 به تثبیت نرخ بروز دیابت کمک کرده است. سایر مطالعات اروپایی نیز به تثبیت یا کاهش بروز دیابت اشاره کرده اند.
به طورکلی میزان مرگ و میر استاندارد در میان مردان و زنان در طول مدت مطالعه به ترتیب 11.5 و 15.7 درصد کاهش یافته است، کاهش مشابهی در بین سنین مختلف و گروه ها و دهکهای محروم مشاهده می شود. میزان مرگ و میر در گروه هایی با بیشترین محرومیت در مقایسه با گروه هایی با کمترین محرومیت بیشتر است.
این یافته که میزان مرگ و میر در میان افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش یافته است، در مطالعات قبلی در کشورهای دانمارک، استرالیا و ایلات متحده ی آمریکا منعکس شده است. نویسندگان می گویند: با این حال کاهش در مرگ ومیر به دلیل تشخیص زودهنگام یا بهبود مراقبتهای دیابت نیست.
نتایج این تحقیق نشان می دهد در حالیکه در سال 2014، تعداد افرادیکه دیابت خود را بخوبی کنترل می کردند(هموگلوبین A1cزیر 7.5 درصد یا 58 میلی مول بر مول) افزایش یافته بود اما نرخ مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به ترتیب برای زنان و مردان 40 و 80 درصد بالاتر از زنان و مردان غیر دیابتی بود. نویسندگان بمنظور شناسایی عواملی که در این افزایش نقش دارند و کمک به افزایش بقا بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ، انجام تحقیقات بیشتر را در این زمینه خواستار شدند.
محققان نتیجه گیری نمودند که علیرغم بهبود در میزان مرگ و میر، دیابت نوع 2 خطر مرگ را در مقایسه با جمعیت غیردیابتی افزایش می دهد و هنوز باید به بررسی علل افزایش مرگ و میر مرتبط با دیابت پرداخت. آنها اضافه کردند: نابرابری عمده ای توسط سن، جنسیت، وضعیت اقتصادی و اجتماعی در بروز دیابت نوع 2 و مرگ و میر مشاهده می شود که نشان دهنده ی نابرابری در ارائه ی روشهای موثر در درمان و کنترل دیابت است که باید برای رفع آنها هرچه سریعتر اقدام گردد. نتایج این تحقیق بصورت آنلاین در مجله ی Diabetologia منتشر گردید.
منبع-diabetestma.org
