جواهر کاشتن در نقاط مختلف بدن و این عوارض

 برخی جراحی های زیبایی به تازگی مد شده اند و افراد زیادی را علاقه مند به خود کرده اند یکی از این اعمال زیبایی کاشت نگین دندان است  توصیه های مهم متخصصین جراحی زیبایی را در این زمینه مطالعه می کنیم

 حتما شما هم برق نگین را در چشمان، دندان یا روی لب برخی تبلیغات مراکز زیبایی دیده‌اید و حتی چندباری وسوسه شده‌اید که آن را تجربه کنید. شما تنها نیستید. دختر خانم‌های جوانی هستند که امروزه برای کاشت نگین به آرایشگاه‌ها یا مراکز زیبایی مراجعه می‌کنند.

جنس این نگین‌ها اغلب  از طلا، برلیان یا کریستال است و درخششی را در نواحی بدن ایجاد می‌کنند که اگرچه در نگاه اول ممکن است زیبا به چشم بیاید اما اگر کمی دقیق‌تر به آنها توجه کنید دردسرهایی را با خود به همراه دارند؛ دردسرهایی که گاهی سلامت عضو مربوطه را به کلی به خطر می‌اندازند.

در این مطلب با دکتر فیروزه رحیمی، متخصص چشم، فوق تخصص قرنیه و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره آسیب‌های احتمالی کاشت  نگین در چشم صحبت کرده‌ایم و نظر دکتر محمدرضا خامی، دندانپزشک و عضو هیات علمی دانشگاه و دکتر سید مسعود داوودی، متخصص پوست و مو را جویا شده‌ایم.

از چه ماده‌‌ای ساخته شده است؟

جواهر یا نگین چشم از ماده‌ای خنثی ساخته شده تا هیچ‌گونه حساسیتی به وجود نیاید. اندازه نگین چشم 5/3 میلی‌متر است و قوسی مشابه انحنای کره چشم دارد. در جهان جواهر چشم در انواع و اشکال مختلفی وجود دارد. مثلا در ایران در بیمارستان چشم پزشکی نور نگین‌های چشمی به اشکال قلب، ستاره و کلید سل وجود دارد که می‌توان در چشم قرار داد.

عمل جراحی قرار دادن نگین در چشم تحت بی‌حسی موضعی (قطره بی‌حس کننده)، با حفظ شرایط استریل و با استفاده از میکروسکوپ جراحی انجام می‌شود و زمان عمل کمتر از 10 تا 15 دقیقه است. بعد از عمل، به مدت یک هفته از آنتی‌بیوتیک موضعی استفاده می‌شود. طی هفته اول بعد از عمل، چشم در اطراف نگین کاشته شده کمی قرمز خواهد بود. بعد از دو تا سه هفته سفیدی چشم معمولا به حالت عادی باز می‌گردد. همچنین توصیه می‌شود تا یک ماه بعد از عمل از لنز تماسی استفاده نشود.

1. از آنجایی که بافت شفاف و سطحی چشم (ملتحمه) کاملا نگین را می‌پوشاند، احتمال آلودگی میکروبی آن بسیار کم است. اما در هر صورت، به هر علت و در هر زمان که لازم باشد، چشم‌پزشک به‌راحتی و بدون هیچ‌گونه عارضه‌ای می‌تواند نگین را خارج کند.

2. جواهر یا نگین چشم کوچک‌ترین اختلالی در فعالیت عادی چشم ایجاد نمی‌کند. همچنین برخی افراد تصور می‌کنند که قرار دادن جواهر در چشم باعث می‌شود تا فرد همواره در چشم خود احساس ناراحتی و وجود جسم خارجی داشته باشد، اما از آنجا که جواهر در زیر ملتحمه قرار می‌گیرد، به هیچ عنوان احساس ناراحتی نخواهد داشت.

3. یک نکته را فراموش نکنید: جواهر یا نگین چشم باید توسط چشم‌پزشکی که در این زمینه تجربه کافی دارد در چشم شما قرار داده شود.

جواهر یا نگین در زیر سطحی‌ترین لایه سفیدی چشم که ملتحمه یا conjunctiva نام دارد، قرار داده می‌شود. ملتحمه همان لایه نازک و شفافی است که روی سفیدی چشم را می‌پوشاند و رگ‌های ریز خونی در آن دیده ‌می‌شود. این محل کاشت بسیار سطحی است و درنتیجه بدن نگین را به‌عنوان یک جسم خارجی شناسایی نمی‌کند. همچنین از آنجا که عضلات مرتبط با حرکت چشم بسیار عقب‌‌تر از موضع نگین یعنی ملتحمه هستند، این نگین‌ها هیچ خللی در حرکت چشم به وجود نمی‌آورند. علاوه بر اینها معمولا نگین را از جنس‌هایی خنثی انتخاب می‌کنند که حساسیت‌زا نباشند.

با همه اینها نمی‌توان گفت که این کار بدون هیچ‌گونه عوارضی است. به هر صورت وقتی ملتحمه باز می‌شود تا نگین در آن قرار داده‌ شود خود کار پرریسکی است و به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. باید یادمان باشد که چشم مثل دست یا پا نیست که اگر آسیبی به آن وارد شود به‌راحتی بهبود پیدا کند. از آنجایی که نگین چشم داخل محفظه ایجاد شده قرار گرفته و به بافت اطراف خود می‌چسبد، احتمال جابه‌جا شدن آن وجود ندارد.

برای چسباندن نگین دو روش وجود دارد؛ یک روش این است که دندانپزشک با وسایل چرخنده و برنده مقداری از مینای سطح دندان‌تان را برمی‌دارد، بنابراین مینای دندان شما اندکی خراش برداشته و نازک‌تر می‌شود. مینا مقاوم‌ترین ماده بدن است که از ساختمان‌های دندان محافظت می‌کند. سپس سطح دندان‌تان با اسید مخصوصی شسته می‌شود که این اسید نیز تا اندازه‌ای مواد معدنی مینای محکم دندان را حل کرده و سطح مینا را سوراخ‌سوراخ می‌کند.

درنهایت نگین با استفاده از چسبی مخصوص و با مواد پرکننده همرنگ دندان به دندان‌تان چسبیده می‌شود. در روش دوم نیازی به تراش دندان وجود ندارد و فقط نگین با چسب ویژه به سطح دندان می‌چسبند. در این روش نگین یا به‌صورت یکبار مصرف یا به مدت زمان طولانی چسبانده می‌شود. آنهایی که یکبار مصرف هستند، به‌مدت ۶ ماه تا یک‌سال کارایی خواهند داشت و می‌توان این نوع نگین‌ها را با یک وسیله نوک تیز از دندان جدا کرد، نگین‌هایی که دائمی روی دندان نصب می‌شوند، فقط باید توسط پزشک متخصص جدا شوند، زیرا در غیر این صورت به دندان‌ها آسیب جدی وارد می‌شود.

نگین‌ها جنس و شکل‌های متفاوتی دارند. این نگین‌ها از جنس طلا، کریستال‌های گران‌قیمت و کریستال‌های ارزان‌قیمت، اشکال پلاستیکی تزئینی و براق هستند که هر کدام به نحوی نمای زیبایی به لبخند می‌دهند. بعضی نگین‌ها کریستالی هستند (سفید یا رنگی) این‌گونه نگین‌ها یک سطح صاف در زیر دارند که از آن سمت توسط چسب‌های مخصوص به سطح دندان می‌چسبد. از انواع دیگر نگین‌ها نمونه‌های طلاست که به اشکال متفاوت فرم داده شده‌اند که بنا به سلیقه شخصی انتخاب می‌شوند. بعضی دیگر از آنها، نگین به همراه طلاست که در وسط شکل خاصی از جنس طلا یک نگین کریستال وجود دارد.

نگین‌هایی را که قصد دارید روی دندان‌تان بچسبانید، از شرکت‌های سازنده معتبر و تایید شده، تهیه کنید. «بازار کاوه» در ایران که بورس لوازم دندانپزشکی در ایران است، مکانی است که شما می‌توانید مجموعه‌ای از نگین‌ها در رنگ‌ها و جنس‌های گوناگون و ساخت شرکت‌های گوناگون را در این مکان پیدا کنید. فراموش نکنید که کیفیت نگین و جنس کریستال آن در ظاهر زیبای آن، دوام و بهداشت آن موثر است. اگر در خرید نگین تخصص ندارید، می‌توانید از دندانپزشک‌تان بخواهید که این نگین را برای‌تان تهیه کند. نگین‌های بهتر، زوایای گردتر و صاف‌تری دارند که پلاک میکروبی‌ کمتری را در اطراف‌شان جمع می‌کنند.

کاشت نگین به بافت دندان آسیبی نمی‌رساند اما به مرور زمان باعث پوسیدگی دندان می‌شود. نگین‌هایی که روی دندان کار گذاشته می‌شوند، دارای انواع و اقسام گوناگونی هستند، جنس آن‌ها بستگی به انتخاب و سلیقه افراد دارد.  استفاده از ژل اسید فسفوریک از عوارض کاشت نگین روی دندان‌هاست، چراکه این اسید باعث آسیب رساندن به مینای دندان شده و به‌تدریج باعث تغییر رنگ دندان می‌شود. نازک شدن مینای دندان یکی دیگر از عوارض کاشت نگین است و مشاهده شده‌ که کاشت نگین در بعضی موارد ترک‌های میکروسکوپی را ایجاد می‌کند که باعث شکستگی دندان می‌شود. نگین کاشته شده روی دندان با مسواک زدن از بین نمی‌رود و باید توسط دندانپزشک برداشته شود در غیر این صورت ممکن است باعث شکستگی دندان شود.

مهم این است که مردم بدانند کاشت نگین توسط آرایشگران را غیرمجاز است و می‌تواند عوارضی را به همراه داشته باشد.

این روزها قرار دادن حلقه‌هایی در مرکز لب پایینی، محبوب بعضی از جوان‌هاست. البته گاهی این زیورآلات در گوشه لب فوقانی نیز کار گذاشته می‌شود، اما باید بدانید سوراخ کردن‌های مرتبط به دهان (Oral Piercing) مانند سوراخ کردن لب و زبان ممکن است به ظاهر هیچ مشکلی نداشته باشد، اما می‌تواند برای سلامت خطرناک باشد چون دهان حاوی میلیون‌ها باکتری است و عفونت‌ها و تورم در دهان خصوصا هنگامی که زبان سوراخ شود، رخ می‌دهد.

محققان انجمن دندانپزشکی آمریکا نسبت به خطرات بالقوه سوراخ کردن‌های دهانی هشدار داده‌اند و عوارضی که انجام این کار می‌تواند درپی داشته باشد را این‌گونه برشمرده‌اند:

استفاده از نگین‌های تزیینی پوستی در نواحی چون پرده بینی، شکم ، لب و کنار ابرو، خطر بروز عفونت و آلرژی را درپی دارد. در واقع این نگین‌ها همه عوارض جسم خارجی را به همراه دارند، از این‌رو سیستم ایمنی بدن در برابر این وسایل (به‌عنوان جسم خارجی) واکنش دفاعی برای دفع جسم خارجی نشان می‌دهد که این واکنش‌ها به‌صورت التهاب و ترشح محدود به آن ناحیه تظاهر می‌کند.

حتی ممکن است در برخی افراد با واکنش‌های شدید سیستم ایمنی این التهاب‌ها یا به اصطلاح اگزما به سایر نقاط بدن سرایت کند. همچنین عفونت مقاوم به درمان یا عفونت‌های تکرار شونده از دیگر عوارض استفاده از نگین‌های پوستی است و برخی از این عفونت‌ها مانند سل پوستی غیرعادی است.

اسکار یا جوشگاه ناشی از زخم از دیگر عوارض این نگین‌هاست و باید بدانید برخی پوست‌ها نسبت به زخم و جراحت واکنش غیرعادی نشان می‌دهند و محل زخم برجسته ضخیم و کلفت یا اصطلاحا کلوئیدی می‌شوند که گاهی با خارش اذیت‌کننده برای فرد همراه می‌شود. ناگفته نماند که همیشه خطر انتقال انواع عفونت‌ها اعم از هپاتیت و ایدز با ورود جسم خارجی به بدن وجود دارد. یادتان نرود که چنین محل‌های غالبا پرخون و پر از اعصاب حسی هستند و بنابراین کاشت نگین در آنها برای فرد دردآور است.

مجله سیب سبز: