کودکانی که دارای اختلال بیش فعالی هستند از چه مشکلاتی رنج میبرند آن ها در رفتارهای روزمره چه فرقی با دیگر خردسالان همسن خود دارند چگونه می توانیم مراقب آن ها باشیم نحوه رفتار با اطفال مبتلا به ADHD چگونه باید باشد خصوصیات مهم و بارز برای این بیماری به چه صورت می باشد؟
آیا کودک شما در تمرکز کردن مشکل دارد؟ کودک مبتلا به ADHD (اختلال نقص توجه و بیش فعالی) بیقرار است و به راحتی مضطرب میشود. این باعث میشود که او به سختی “در کار” باقی بماند یا به یک معلم گوش دهد یا کارهای روزانه را به پایان برساند.
ADHD در کودکان چگونه است ؟
نمیتواند توجه نماید
این یکی از علائم اصلی ADHD است. کودک شما ممکن است به سختی به یک سخنران گوش دهد، مسیرها را دنبال نماید، وظایف را به پایان رساند یا پیگیری مسائل خود را انجام دهد. او ممکن است افکار پوچ بسیاری داشته باشد و اشتباهات بی دقتی انجام دهد یا ممکن است از فعالیت هایی که نیاز به تمرکز دارند یا خسته کننده به نظر میرسند اجتناب کند.
بیش فعالی
یکی دیگر از نشانه های ADHD این است که بچه شما نه تنها میتواند نشسته به نظر رسد. او ممکن است فعالیت نماید و در همه چیز در همین زمان پیشرفت کند، حتی زمانی که در داخل خانه است. زمانی که او نشسته است، تمایل به پیچ و تاب خوردن، بیقراری یا جست و خیز دارد. همچنین شما ممکن است متوجه شوید که او زیاد صحبت میکند و به سختی بازی بی سر و صدایی انجام میدهد.
تکانشی بودن
توجه نمایید که بچه شما ممکن است به سختی برای فعالیت خود صبر نماید. او ممکن است صف را قطع کند، صحبت دیگران را قطع کند، یا قبل از پایان سوال یک معلم به او پاسخ دهد.
علل آن چیست؟
بچه های مبتلا به ADHD فعالیت کمتری در برخی نواحی از مغز دارند که توجه را کنترل مینماید. آنها همچنین ممکن است عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی داشته باشند. هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث این اتفاق میشود، اما ADHD در خانواده ها اجرا میشود، بطوری که بسیاری از کارشناسان معتقدند که عامل ژنتیکی در آن نقش دارد.
چگونه این بیماری تشخیص داده میشود؟
هیچ نوع تست آزمایشگاهی برای ADHD وجود ندارد. به جای آن، دکتر از فرزند شما سوالاتی میپرسد، به شرح مشکلات رفتاری کودک شما گوش میدهد به نظرات معلم او دقت میکند. برای حاصل نمودن یک تشخیص، کودک شما باید برخی از علائم ترکیبی را به مدت 6 ماه بروز دهد که از قبیل عدم توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی هستند. آنها باید بعد از سن 12 سالگی بروز نمایند.
انواع ADHD
نوع ترکیبی آن شایع است و کودک شما به این بیماری مبتلا میباشد اگر او عدم توجه داشته باشد یا رفتار بیش فعالی و تکانشی از خود بروز میدهد. عمدتا در نوع بیش فعالی / تکانشی، او بیقرار است و نمیتواند رفتارهای تکانشی خود را کنترل نماید. اگر او از نوع عدم توجه باشد، به سختی تمرکز مینماید اما بیش از حد فعال نمیباشد و معمولا کلاس درس را مختل نمیکند.
مشاوره
این میتواند به کودک شما کمک کند تا به مسئولیت خود رسیدگی کند و اعتماد به نفس داشته باشد. همچنین به شما برخی استراتژی های پشتیبانی را می آموزد. یک نوع از این درمان، به نام آموزش مهارت های اجتماعی است که به او نشان میدهد که چگونه فعالیت نماید و بهره وری داشته باشد. مطالعات نشان میدهند که درمان طولانی مدت با ترکیبی از داروها و کارهای رفتار درمانی بهتر از صرفا استفاده از دارو است.
آموزش استثنایی
بیشتر بچه های مبتلا به ADHD به کلاس های درس عادی میروند، اما بهتر است در مکانی باشند که ساختار خاصی دارد. اگر فرزند شما به مدرسه آموزش استثنایی میرود، او آموزش های متناسب را کسب خواهد نمود که او را با سبک یادگیری مواجه می نمایند.
نقش در کارهای روزانه
شما میتوانید به کودک خود فعالیت بیشتری در خانه بدهید اگر شما کارهی روزانه خود را انجام میدهید. یک برنامه روزانه برای او بفرستید که او آنچه قرار است روزانه انجام دهد را بداند. این کمک میکند تا او در کار خود باقی بماند. این برنامه باید دارای زمان های خاص شامل از خواب بیدار شدن، غذا خوردن، بازی، انجام تکالیف و کارهای روزانه و به رختخواب رفتن باشد.
رژیم غذایی کودک شما
مطالعات در انواع رژیم غذایی نتایج مختلطی دارند، اما برخی از کارشناسان بر این باورند که مواد غذایی که خوب هستند برای مغز میتوانند مفید باشند. چیزهایی که دارای پروتئین بالا هستند، مانند تخم مرغ، گوشت، لوبیا، آجیل، بادام زمینی، ممکن است به تمرکز بهتر کودک شما کمک کنند. همچنین شما میتوانید به جای کربوهیدرات های ساده مانند آب نبات و نان سفید، از آنهایی که پیچیده هستند، مانند گلابی و نان سبوس دار استفاده کنید. با پزشک متخصص اطفال خود قبل از هر گونه تغییرات بزرگی در آنچه فرزند شما میخورد، مشورت نمایید.
ADHD و تنقلات
در حالیکه بسیاری از بچه ها پس از خوردن تنقلات ٬ از دیوارها بالا میروند و جست و خیز میکنند ، شواهد قوی وجود ندارد که شکر علت ADHD است. نقش افزودنی های مواد غذایی مشخص نمیباشد. برخی از والدین بر این باورند که مواد نگهدارنده و رنگهای خوراکی این علائم را بدتر می نمایند و آکادمی آمریکایی اطفال بیان میکند که منطقی است که از این مواد غذایی اجتناب شود.
ADHD و تلویزیون
ارتباط بین نشستن در مقابل تلویزیون و ADHD واضح نمیباشد، اما آکادمی آمریکایی اطفال پیشنهاد میکند که شما زمان تماشای تلویزیون توسط کودک خود را محدود کنید. این گروه مخالف مشاهده تلویزیون برای کودکان زیر 2 سال هستند و مشاهده بیش از 2 ساعت در روز برای بچه های بزرگتر را توصیه نمیکنند. برای کمک به توسعه مهارت های توجه کودک خود، فعالیت هایی مانند بازی ها، بلوک ها، پازل ها و خواندن را تشویق نمایید.
آیا شما میتوانید از ADHD پیشگیری کنید؟
هیچ شیوه حتمی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری وجود ندارد. اما مراحلی وجود دارند که شما میتوانید برای کاهش این ریسک در نظر بگیرید. هنگامی که شما باردار هستید، از الکل، داروها و تنباکو اجتناب کنید. بچه هایی که مادران آنها در طول دوره بارداری سیگار مصرف میکنند ممکن است دو برابر احتمال ابتلا به ADHD داشته باشند.
چشم انداز برای بچه های مبتلا به ADHD
با درمان، اکثریت بزرگی از کودکان مبتلا به ADHD بهبود می یابند و اگر علائم فرزند شما ادامه یابند هنگامی که او در حال رشد است، او هنوز هم میتواند کمک مناسب بزرگسالان را کسب کند.
