اظهارات دکتر علی یزدانی درباره موضع حقیقی خود درباره بهداشتکاران دهان
با انتشار خبر تصمیم وزارت بهداشت در احیاء دوباره طرح تربیت بهداشتکاران دهان برای ارایه خدمات دندان‌پزشکی به مردم مناطق محروم، موجی از اعتراض فضای مجاری را فراگرفت. اکثریت جامعه دندان‌پزشکی که احیا طرح بهداشتکار دهان را سه دهه پس از توقف این طرح و درحالی که کشور از نظر سرانه تعداد دندان‌پزشکان به حد اشباع می‌رسد گزینه مناسبی برای توجیح نارسایی در توزیع نیروی انسانی در مناطق مختلف کشور نمی‌دانستند به مخالفت با این طرح برخاستند. دکتر علی یزدانی که روزهای ابتدایی انتشار این خبر، در مصاحبه‌ای گفته بود شخصاً از وزیر بهداشت خواسته است این طرح را احیاء کند، بیش از همه هدف این انتقادات و اعتراض‌ها قرار گرفت. دکتر یزدانی اما در تمام این مدت و در حالی‌که جنجال بر سر موضوع احیا یا توقف این طرح در فضای مجازی و گروه‌های تلگرامی ادامه داشت و بسیاری از صاحب‌نظران حوزه دندان‌پزشکی به مخالفت با آن برخاستند، ترجیح داد سکوت کند.
حالا حدود دو ماه پس از آغاز این داستان پرچالش، این استاد پیشکسوت دندان‌پزشکی و عضو شورای سلامت دهان سکوت را شکسته و در گفتگوی اختصاصی با دندانه به بیان شفاف‌تر موضع خود درباره طرح بهداشتکار دهان پرداخته است.
دکتر علی یزدانی در توضیح دیدگاه خود درباره احیا طرح بهداشتکار دهان می‌گوید: حرف من یک کلام است و آن در خدمت‌رسانی به مردم مناطق محروم خلاصه می‌شود؛ حال این خدمت را متخصصین آسمانی می‌خواهند بیایند و ارائه بدهند که فبهاالمراد و اگر هم نمی‌شود حداقل کسانی به این مناطق بروند که کار مردم را راه بیندازند.
او ادامه می‌دهد: خدا می‌داند که من به بهداشتکاران دهان دین و تعهدی ندارم و شاهد ادعای من هم این است که در این مدت که هدف این همه انتقاد قرار گرفتم، ۱ نفر از ۱۸۰۰ بهداشتکار که حالا دندان‌پزشک شده‌اند از من حمایت نکرده‌اند. من فقط با دیدن نتایج پیمایش ملی سلامت دهان و دندان و حجم خدمات دندان‌پزشکی انجام شده در مراکز بهداشتی و درمانی استان فارس که نشان می‌داد این استان که بهداشتکار تربیت می‌کند، از نظر شاخص‌های سلامت دهان در وضعیت خوبی قرار دارد، نام بهداشتکار را به زبان آوردم. حال هرکه می‌خواهد مردم محروم ما را از درد دندان نجات بدهد، چه بهداشتکار و چه غیربهداشتکار، ما استقبال می‌کنیم.
او اضافه می‌کند: بیش از دو سال از تشکیل شورای سلامت دهان می‌گذرد و حالا وزیر بهداشت که از آن نتیجه‌ای ندیده است، از انجمن‌های تخصصی درخواست کرده که تا آخر مردادماه برای مشکل مردم مناطق محروم چاره‌‌ای بیندیشند و آنها هم شورای راهبردی تشکیل داده‌اند. این قصه سر دراز دارد و مشکل مردم ما همچنان باقی است، چرا که کسانی برای آنها تصمیم می‌گیرند که اکثریت آنها سال‌های متمادی است در وزارت بهداشت پست دولتی دارند و به خانه‌های بهداشت نرفته‌اند که ببینند آنجا واقعاً چه اتفاقی می‌افتد.
واقعیت پشت شعارهای مردم‌فریب پنهان شده است
دکتر یزدانی در بخش دیگری از سخنان خود به شعارهایی که برای مخالفت با طرح بهداشتکاران ارائه می‌شود، اشاره می‌کند و می‌گوید: شعار عوام‌پسندانه مخالفین احیاء طرح تربیت بهداشتکاران، این است که اگر مردم محروم از دندان‌پزشک بی‌بهره باشند [و خدمات درمانی به آنها توسط فرد دیگری غیر از دندان‌پزشکان ارایه شود]، در واقع حقوق خود را از دست می‌دهند. این ادعا مثل این است که بگوییم چرا کسی می‌گوید به گرسنگان نان بدهند، در حالی که مردم شهر بهترین غذاها را دارند، اما حال که کسانی از گرسنگی در حال مرگ هستند چه باید کرد؟ آنان که نگران مظلوم واقع شدن مردم حاشیه‌نشین و روستایی هستند، به مناطقی که من رفته‌ام بیایند و ببینند که آنان سال‌ها است زیر خط فقر در سختی غوطه می‌خورند، از ابتدایی‌ترین خدمات دندان‌پزشکی بی‌بهره هستند و حتی بعضاً فرزندان کمک دندان‌پزشکان تجربی و یا دندان‌سازان دوره‌گرد آنها را معالجه می‌کنند.
او با انتقاد از ناکامی شورای سلامت دهان در دستیابی به اهداف اولیه ادامه می‌دهد: من بعد از دو جلسه دیگر به شورای سلامت دهان نرفتم، چون می‌دانستم از آن نتیجه‌ای عاید نمی‌شود و حالا هم خروجی آن فلورایدتراپی برای دانش‌آموزان دبستانی بوده است که شاید نمود آماری داشته باشد، اما چاره کسانی که زیر خط فقر هستند [فلورایدتراپی دندان‌ها] نیست. کاش در این مدت اعضای شورای سلامت دهان را به مناطق محروم می‌بردند تا از نزدیک لمس کنند که آنجا چه می‌گذرد و مردم از درد دندان چه می‌کشند، شاید در رویکرد آنها تغییری ایجاد می‌شد.
علی یزدانی در پایان تصریح می‌کند: آرزو و خواسته قلبی من به عنوان کسی که سال‌ها در این کشور در انواع و اقسام حوزه‌های آموزشی و درمانی دندان‌پزشکی کار کرده، این است که همه مردم ما تا آخرین حلقه خدمات سلامت که بر پایه خدمات بهداشتی و درمانی یا PHC در خانه‌های بهداشت است تحت پوشش قرار بگیرند و از درمان‌ها و اورژانس‌های دندان‌پزشکی استفاده کنند، چرا که حالا وقت این است که دست به کاری بزنیم، زیرا مردم ما به کمک نیاز دارند.
