راهکار ها و طب های بیشماری برای درمان بیماری ها وجود دارد ، یکی از این طب ها که به نسبت دیگر روش های درمانی ناشناخته تر است ، رادیونیکز درمانی نام دارد ، در این مطلب به توضیح مختصری در رابطه با شیوه ی درمان ، همچنین تاریخچه ی این طب می پردازیم.
رادیونیکزدرمانی بیش از هر چیز به روش انرژی درمانی (درمان روحی یا فکری یا ایمانی) شباهت دارد.به عبارت دیگر، تکه ای بافت سرطانی که در تماس با بدن شخص سالم قرار گرفته بود چنان اثری روی شبکه عصبی او گذاشته بود که باعث تغییر نوای کوبش انگشتی روی شکم او شده بود. بافت سرطانی که روی شکم شخص سالم گذاشته بود احتمالاً نوعی پرتوی غیرعادی می افشاند و این پرتو به طریقی بر شخص سالم اثر می گذارد. یکی از آزمایش های پژوهشگران چنین بود که تکه های بافت های بیماری های گوناگون را پشت یک پرده قرار می دادند و یک سر سیمی را روی هر بافت می گذاشتند. با کوبش انگشتی روی شکم آن شخص و توجه به این که صدای بم از کدام نقطه شکم مورد آزمایش می آید می توانستند به درستی بگویند که سیم به نمونه کدام بیماری وصل شده است.
میدان انرژیایی اطراف بدن انسان نه تنها هنگام ظهور علائم بیماری بلکه چندی پیش از آن تغییر می کند روش رادیونیکز به عنوان ابزار تشخیص بیماری ها پیش از ظهور علائم کلینیکی آن ها را تشخیص داده واز طریقتغییر میزان مقاومت متغیر موجود در دستگاه نوع بیماری را معلوم می کند
رادیونیکز به واقع شاخه ای از رادی استزیا است. قرار دادن نمونه بافت در مجاورت دستگاه رادیونیکز و ثبت تغییرات مقاومت و تجویز دارو به شکلی مشابه انجام میشود. روش رادیونیکز درمانی با امواج رادویی کار نمی کند بلکه رابطه انرژیایی بین فکر و ماده عمل می کند. بررسی رادیونیکز مانند تشخیص معمول پزشکان نیست زیرا پزشکان در جستجوی علائم چشم گیر یک بیماری خاص هستند ولی درمان گر رادیونیکز می کوشد علت زیربنایی بیماری را پیدا کند. این روش رابطه بین فکر و اشکال هندسی ترسیم شده از آن را بیان می کند. با دست کاری کلیدها و میزان عقربه برای یک بیماری خاص یا داروی خاص، طرحی از یک فرآیند فکری ثبت می شود و این طرح فکری است که در درمان بیماری استفاده می شود.درمانگران این روش موفق شدند با انتقال بی واسطه طرح های انرژیایی فکر خود، بیمارانی را در فواصل دور درمان کنند.
تاریخچه شکل گیری این روش چیست؟
این روش چگونه عمل می کند؟
روش اجرا چگونه است؟