همانطور که در بخش اول گفته شد، قصه و داستان پردازی جزء ناخود آگاه هر فردیست و ما مدام در حال قصه پردازی میباشیم و اصلا انسان قصه را ذاتا دوست دارد؛ برای همین است که روزنامه میخرد و اخبار میخواند و یا کتاب های چند جلدی را چند بار مطالعه میکند. قصه ماواری ذهن انسان از واقعیت است و وسعت این ماورا به سطح قصه هاییست که در کودکی شنیده است. در ادامه با بخش دوم این مطلب در خدمت شما هستیم.
قصه؛ پل ارتباط شما با کودکان
قصهگویی ارتباط شما با کودکتان را زیاد میکند. وقتی قصه میگویید خود به خود کودک به شما خیره میشود و با تمام دقت به چشمها و حالات نمایشی شما توجه میکند.
آهنگ صدایتان را میشنود و امواج پنهان و حسی شما را نیز درک میکند.
قصهگویی فضای جدیدی خلق میکند که فراتر از تکرارهای روزمره است و هر چه در گفتن و اجرای قصه خلاقتر باشید، جاذبه بیشتری به وجود میآورید، به طوری که خاطره و پیام قصه تا ابد با کودک باقی میماند و به این طریق بین کودک و شما، پیوندی از جنسی دیگر خلق میشود.
قصه، و پرورش حواس
از دیگر کارکردهای قصه توانمند شدن قدرت شنیدن است. صدا به گوش همه میرسد اما همه نمیشنوند. همه چشم دارند ولی همه نمیبینند.
شنیدن و درست شنیدن احتیاج به تمرین دارد و قصهگویی یکی از بهترین روشها برای پروراندن گوش کودک است. یکی دیگر از فواید منحصر به فرد قصه قدرت تکلم و زبان است.
زبان و تکلم که یکی از تواناییهای خاص انسان است ابتدا با شنیدن آغاز میشود. زبان شناسان میگویند که انسانها با علائم با یکدیگر مرتبطند و این علائم در درجه اول گوشی و دهانی هستند.
زبان و قدرت تکلم که تا سن شش سالگی در کودک شکل میگیرد با ابزار قصه (شنیدن کلمات و تکرار ذهنی آنها) بسط و گسترش مییابد.
از طرفی دیگر قصهگویی کودکان را به سمت خواندن هدایت میکند و باعث افزایش قدرت درک در آنها میشود. به خصوص وقتی که او کتابی را میخواند که قصهاش را میداند ذهن او در حین خواندن منظم میشود.
چگونه برای کودکانمان قصه بگوییم
هر قدر قصهها با تصویرسازی همراه باشند برای کودکان جالبترند. بنابراین تا جایی که میتوانید قصهها را با تصاویر همراه کنید. علت این که داستانهای کودکان نیز با نقاشیهای رنگی همراه هستند همین اشتیاق کودکان به تصاویرند.
شما بدون نقاشی هم میتوانید به کودکان تصویر بدهید. وقتی در قصهها از رنگ لباس یا شکل یک پرنده یا خانه سخن میگویید در واقع در حال تصویرسازی برای کودک هستید.
همچنین قصه را با سوال همراه کنید. از کودک بپرسید اگر گفتی الان چی میشه؟ و او را تشویق به خیالپردازی و قصهسازی ذهنی کنید. بدین ترتیب خلاقیت او را در داستانسازی نیز پرورش خواهید داد.
گاهی کودکان برای عروسکها یا اسباب بازیهایشان داستان تعریف میکنند. این موقعیت هم فرصت خوبی است که آنها را تشویق کنید و اجازه بدهید خلاقیت بیشتری در داستانسازی از خود نشان دهند.
کودکان به وسیله قصهها خود و امیال و ناراحتیهای خود را هم ابراز میکنند. پس سعی کنید به داستانهای آنها با دقت گوش کنید و نیازی را که در پس آن داستان سراییها نهفته است کشف کنید..