در گذشته کمتر کسی هلو انجیری دیده بود و از کیوی کسی خبر نداشت؛ موز گل سر سبد میوه ها بود و کسی رنگ آناناس و نارگیل و میوه های استوایی ها ندیده بود چه برسد به چشیدن طعم این میوه؛ ولی هندوانه ها شیرین و خیارها خوشبو و سیب ها درختی بودند. امروز هر میوه ای که اراده کنیم در اختیارمان هست و کشت تراریخته مسبب این موضوع میباشد. آمار نشان می‌دهد از زمانی که محصولات تراریخته به‌طور وسیع کشت شده‌اند، مصرف سموم افزایش پیدا کرده، علت چیست؟
می‌دانید کشاورزان خیلی به علف‌کش رانداپ (گلیفوزات) علاقه دارند، هرچند اثرات بد آن بر سلامت و محیط زیست شناخته شده است. بسیاری از محصولات تراریخته را به رانداپ مقاوم کرده‌اند، هنگامی که کشاورز سویا یا هر محصول تراریخته مقاوم به رانداپ را کاشته است، می‌تواند از این علف‌کش استفاده کند، بدون اینکه محصولش صدمه اقتصادی ببیند. در حالی که قبلا کشاورز نمی‌توانست در هنگام رویش محصولات علفی از علف‌کش استفاده کند. خوب خیال کشاورز را «راحت» کردند. این مساله منجر به استفاده بیشتر از رانداپ شد. بعد چه شد؟ مثل استفاده زیاد از آنتی‌بیوتیک که منجر به پیدایش میکروب‌های مقاوم می‌شود، علف‌های هرز مقاوم پیدا شدند که به آنها super weed می‌گویند، علف‌های هرز مقاوم به رانداپ.
کشاورز برای نابودی آنها مقدار رانداپ را زیاد کرد و نتیجه نگرفت و دست به دامان علف‌کش‌های قوی‌تر و پرعارضه‌تر شد؛ مثلا در نقاطی از دنیا که علف‌کش 2-4D از رده خارج شده بود، مجددا برای مقابله با علف هرزهای مقاوم به کار گرفته شد و از چند علف‌کش استفاده و منجر به افزایش خطرات زیست‌محیطی سموم شد.
در پنبه و ذرت آمدند ژن یک باکتری به نام bacillus Thuringiensis یا به اختصار BT را قرار دادند. این باکتری از خود سمی ترشح می‌کند که کرمی را که آفت ذرت و پنبه است، از بین می‌برد. توکسین این باکتری سبب متلاشی شدن معده و مرگ کرم می‌شود. ذرت یا پنبه‌ای که حاوی این ژن است خود تولید‌کننده سم است! گفتند این توکسین برای انسان خطر ندارد. ولی آزمایش‌ها نشان داده که دادن چنین غذایی به موش‌ها سبب پاسخ شدید سیستم ایمنی و صدمه به روده‌ها شده است. هزاران گوسفند، گاومیش و بز در هند با چرا در مزارع پنبه BT مردند، آنها که زنده ماندند با بیمار شدند یا مشکلات باروری پیدا کردند.
19 درصد محصولات تراریخته در درون شان آفت‌کش دارند، 13 درصد این محصولات، هم آفت‌کش دارند و هم به علف‌کش مقاومند.
از سوی دیگر در مطالعه‌ای به موش‌ها ذرت تراریخته داده شد و به آب آشامیدنی آنها مقدار ناچیزی رانداپ اضافه شد که این وضعیت منجر به ایجاد تومورهای بزرگ و متعدد، به‌خصوص تومورهای پستان، صدمه به کبد و کلیه و مرگ زودرس در 70 درصد از موش‌های ماده و 50 درصد از موش‌های نر شد. در حالی که این درصد در موش‌های شاهد 30 و 20 درصد بوده است. این مطالعه به وسیلهGilles-EricSeralini در دانشگاه Caen صورت گرفته و در مجله The Food and Toxicology Journal چاپ شده است و در مطالعه‌ای هم که توسط Michael Antonio در King College of London صورت گرفته، نتایج مشابهی به دست آمده است.
منبع: سلامت نیوز
