از عارضه افسردگی به صورت آتیپیک چه میدانید افرادی که به این عارضه دچار می شوند از چه عارضه هایی رنج میبرند توصیه های درمانی موثر برای این افراد چگونه است نشانه های معکوس نباتی مربوط به این اختلال روحی چگونه اند
افسردگی آتیپیک به افسردگی اطلاق میشود که با نشانه های نباتی معکوس همراه است ( یعنی بدتر شدن خلق در اواخر روز، بیخوابی، و تمایل به پرخوابی و پرخوری ) ، به نحوی که به عوض کاهش وزن ، افزایش وزن رخ میدهد. در بسیاری از افراد مبتلا به اختلال افسردگی آتیپیک ، آشفتگی خواب در نیمه اول شب رخ میدهد، و بنابراین میتوان پیشبینی کرد که این افراد به تحریک پذیری, خواب آلودگی مفرط, خستگی در طول روز دچار شوند. ویژگی مزاج این گونه بیماران، حساسیت مفرط، به خصوص در قبال طرد، است ..
نشانه های معکوس نباتی که مشخصات آن عبارتند از :
(1) واکنشهای گیج کننده نسبت به موقعیتها و فرصتهای عاشقانه و احساساتی، و هجوم اندوه و ملال (خشم توأم با افسردگی، و حتی اقدام به خودکشی) در هنگام شکست و ناکامی در عشق
(2) مختل شدن لذت انتظاری، در عین توانایی واکنش توأم با لذت، هنگامی که شرایط آن به وسیله دیگران فراهم شده باشد (یعنی حفظ پاداش تمام کننده)
(3) اشتیاق وافر برای مصرف شکلات و شیرینی، چون این مواد حاوی ترکیبات فنیلاتیلآمین و قندهایی هستند که تصور میشود منجر به ساخت ـ تریپتوفان در سلولها و نورونهارا تسهیل میکنند؛ بر اساس نظریات موجود، L که ساخت مواد درونزاد ضد افسردگی درونزاد در مغز میشود.
درمان :
درمان اختلالهای افسردگی به طور عمده مبتنی بر درمانهای دارویی و غیردارویی میباشد.درمان دارویی شامل مهارکننده های منوامین اکسیدازها , مهر کننده های جذب سروتونین ,…..
در هنگام تجویز دارو توجه به
تداخلات دارویی، عوارض جانبی داروها، وجود بیماری جسمانی، احتمال سو مصرف یا بیش مصرف داروها، بسیارمهم است.
درمانهای غیردارویی بیشتر مشتمل هستند بر انواع رواندرمانی به شرح زیر :
1- شناخت درمانی : روی تحریفهای شناختی که در اختلال افسردگی عمده وجود دارد تاکید میشود. مثل تحریف به صورت توجه انتخابی به جنبههای منفی شرایط و استنباط بیمارگونه غیرواقعی درباره پیامدها.
2- درمان بین فردی : روی یک یاد و مشکل بین فردی جاری بیمار تمرکز میکند. این نوع درمان بر اساس دو پیش فرض است. الف- مشکلات بین فردی کنونی بیمار ریشه در ارتباطات ناکارآمد اولیه وی دارد.
ب- مشکلات بین فردی کنونی بیمار باعث تسریع یا تدوام علایم افسردگی بیمار شده است.
3- رفتار درمانی : بر اساس فرضیه ای است که می گوید الگوهای رفتاری ناسازگار منجر به دریافت پس خوراندهای مثبت کمی برای بیمار میشود و شاید منجر به طرد کامل وی از جامعه شود. این روش درمانی با مورد توجه قراردادن رفتارهای ناسازگار بیمار، به وی می آموزد طوری رفتار کند که پس خوراندهای مثبت دریافت کند.
4- رواندرمانی تحلیلی : هدف از این نوع درمان نه تنها حذف علایم، بلکه تغییر در ساختار شخصیتی یا کاراکتر بیمار میباشد. بهبود در اعتماد بین فردی، صمیمیت، مکانیسمهای سازگاری (Coping mechanisms)، افزایش ظرفیت داغداری و توانایی تجربه طیف وسیع احساسات، برخی اهداف درمان روانکاوانه میباشد.
انواع روان درمانیهایی که در اینجا ذکر شد جزو درمانهای تخصصی می باشند که توسط روانپزشک یا روانشناس بالینی انجام میشوند.
به بیمار در ارتباط با مصرف داروهای ضد افسردگی نکات زیر را یادآوری کنید :
داروهای ضد افسردگی اعتیادآور نیستند، زیرا این داروها ایجاد لذت نمیکنند.
در هنگام مصرف داروهای اولین علائمی که در طی درمان بهبودی مییابند الگوی خواب و اشتهاست. آژیتاسیون، اضطراب، حملات افسردگی و احساس ناامیدی علائم بعدی هستند که به تدریج بهبودی نشان میدهند.
برای ایجاد اثرات ضد افسردگی، نیاز به مدت زمانی برابر ۴-۳ هفته وجود دارد.
میتوان به بیمار گفت که بروز عوارض جانبی دارو نشان دهنده تأثیر آنهاست و عوارض جانبی به مرور با مصرف مرتب دارو از بین میروند
