زمینه چینی های مفید برای مستقل شدن کودک برای خواب

بین سنین 5-3 سالگی، به طور معمول کودک نیاز دارد در شبانه روز 12-10 ساعت بخوابد، در دوران خردسالی و پیش از دبستان نیاز کودک به خواب نیمروزی بیشتر است ولی در دوران دبستان معمولا اغلب کودکان خواب نیمروزی را دوست ندارند. زمان و میزان خواب در کودکان متفاوت است.

برخی از آنها زود به تختخواب می‌روند و برخی بسیار دیروقت به همین دلیل زمان بیدار شدن از خواب نیز در کودکان فرق دارد. معمولا کودکان 4-3 ساله به هنگام خواب و جدا شدن از والدین برای رفتن به اتاق خواب خودشان احساس ناامنی و ترس می‌کنند. در این سنین آنها تمایل بیشتری به حضور در کنار والدین خود دارند و دوست دارند که در کنار آنها به راحتی به خواب بروند.

رفتن به اتاق خواب و خوابیدن در اکثر موارد برای کودک به منزله کنار گذاشتن کاری است که در حال انجامش بودند به همین دلیل با غرولند و بی‌حوصلگی به تختخواب می‌روند. اما یک دوش آرامش بخش قبل از خواب,نوشیدن یک لیوان شیر, تعریف کردن یک قصه و بوسیدن کودک به او کمک می‌کند تا راحت‌تر بخوابد.

حدود نیم ساعت قبل از خواب زمان خوبی برای کشتی‌گرفتن، شوخی کردن، تلویزیون تماشا کردن و انجام کارهای هیجان‌‌انگیز نیست و باعث به هم خوردن خواب کودک می‌شود. تعدادی از کودکان شب‌ها با یک نور ملایم چراغ خواب، یک موسیقی ملایم و یا حتی یک قصه شب که از تلویزیون، رادیو و… پخش می‌شود، به راحتی به خواب می‌روند. تعدادی از آنها دوست دارند که عروسک مورد علاقه‌شان را در آغوش بگیرند چرا که با آن احساس امنیت و راحتی می‌کنند.

برخی از کودکان می‌گویند که باید حتما در اتاق خواب باز باشد و پدر و مادر نیز در نزدیکی او بخوابند یعنی اتاقشان از اتاق خواب کودک دور نباشد. عده‌ای از کودکان نیز به هیچ‌وجه حاضر به جدایی از والدین خود نیستند و با اینکار دچار ترس و اضطراب بسیار می‌شوند. در بسیاری از فرهنگ‌ها، سالیان سال است که نوزادان در کنار والدین خود می‌خوابند چرا که به این ترتیب غذا دادن به کودک در طول شب و رسیدگی به او آسان‌تر می‌شود.

حتی عده‌ای از والدین جدا کردن نوزاد را به هنگام خواب کاری وحشتناک می‌دانند چرا که نوزاد در کنار والدینش احساس اطمینان و امنیت می‌کند و راحت می‌خوابد. عده‌ای نیز بر این باورند که انسان‌ها موجودات مستقلی هستند و باید از همان ابتدا این احساس در آنها تقویت شود.

از طرفی برخی از والدین می‌گویند چیزی که در یک فرهنگ رایج و متداول است لزوما نباید در تمام فرهنگ‌ها به کار رود. ممکن است پدر و مادری تشخیص بدهند که کودکشان حتما در اتاق خوابش و از آنها جدا بخوابد و عده‌ای دیگر ترجیح دهند که فرزندشان در کنار آنها باشد تا بیشتر حمایتش کنند.

در کنار والدین خوابیدن مزایا و معایبی دارد و تصمیم‌گیری در این باره بر عهده خود والدین، است.

خوابیدن در کنار والدین

کودک تختخوابش را در اتاق والدین می‌گذارد و با هم در یک اتاق می‌خوابند. کودک روی تختخواب آنها و درست در مجاورتشان می‌خوابد. این وضعیت در مورد کودکان بسیار خردسال و نوزادان بسیار رایج است و اغلب مادران ترجیح می‌دهند که در این دوران به کودک خود نزدیک باشند.

کودکان با آنکه اتاق خواب مستقل و جداگانه دارند و در آنجا می‌خوابند ولی هرگاه که بخواهند در اتاق والدینشان به روی آنها باز است. معمولا شروع کابوس‌های شبانه و گاهاً خواب‌های ترسناک در این سنین کودکی است و کودک بلافاصله به اتاق والدینش می‌رود تا در کنار آنها احساس امنیت کند..