فشارهای روحی و جسمی در زمان تعلیم دیدن و رقابت همراه با برنامه های مسافرتی روی نیاز دریافتی تغذیه ورزشكاران اثر می گذارد؛ درنتیجه میزان كالری و غذای اصلی باید با دقت برای نگهداری سلامت و نیاز تغذیه ای آنها برنامه ریزی شود.
براساس برنامه تمرینهای ورزشكاران، حداقل ۵۰ درصد و ترجیحا ۶۰ تا۷۰ درصد از انرژی آنها بهتر است كه از مواد قندی تامین شود. باقیمانده انرژی باید به صورت مواد پروتئینی ۱۰ تا ۱۵ درصد، چربی ۲۰ تا ۳۰ درصد، كالری و مواد غذایی روزانه بدست آید.مواد قندی مانند دستگاه عصبی مركزی، برای عضلات درحال ورزش سوخت خوبی هستند؛ مصرف مواد قندی توسط عضلات اسكلتی، به منابع قابل دسترسی انرژی در بدن و نیز به شدت و مدت ورزش بستگی دارد. شدت و مدت ورزش برمصرف مواد قندی تاثیر دارند و میزان انرژی بدست آمده از سوخت مواد قندی با شدت ورزش افزایش می یابد، درحالی كه اگر ورزش طولانی شود، به وضوح كاهش می یابد. وقتی مدت تمرینات از۹۰ دقیقه بیشتر می شود نظیر دوی ماراتن، ذخایر گلیكوژن ماهیچه ای به طور واضحی كاهش می یابد. وقتی این میزان به محدوده بحرانی می رسد، دیگر نمی توان ورزش با شدت بالا را ادامه داد. به اصطلاح عملی، ورزشكار خسته می شود و باید ورزش را متوقف و یا سرعت خود را كم كند. بر اساس نتایج تحقیقات، محتوای گلیكوژن ماهیچه ای در شش ساعت اول ورزش، با مصرف قندهای ساده به طور واضح بیشترست و سطح انسولین سرم نیز افزایش می یابد. تغذیه قبل از ورزش با دو هدف انجام می شود: یكی عدم احساس گرسنگی قبل و طی ورزش و دیگری باقیماندن قند خون در زمان تمرین و رقابت درحد مناسب است؛ تغذیه مواد قندی قبل از ورزش می تواند به ذخیره سازی مجدد گلیكوژن در كبد كمك كند. این ماده ضمن رقابت و تمرینات طولانی، مصرف خواهد شد. به طور متوسط، هر ساعت پس از ورزش فقط پنج درصد از گلیكوژن ماهیچه ای مصرف و طی ورزش بازسازی می شود؛ لذا برای ذخیره سازی كامل و ساخت تقریبا “۶۰۰” گرم قند مصرف شده، حداقل به”۲۰” ساعت وقت نیاز است.
