با اینکه این بریدگی‌ها جدی نیستند، اما برای یک جراحت کوچک و جزئی درد خیلی زیادی ایجاد می‌کنند. بنابراین، چرا بریدگی با کاغذ این همه درد دارد، با اینکه به پوست نفوذ نمی‌کند.
اینطور که پیداست، گیرنده‌های عصبی در این قضیه مقصر هستند. ما در سر انگشتان‌مان نسبت به هر جای دیگری در بدن، گیرنده‌های درد بیشتری داریم. احتمالا اگر شما تاکنون یک شی داغ را برداشته باشید، تاکنون متوجه این موضوع شده‌اید.
«هیلی گلدباک»، یک متخصص پوست از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «ما با سرانگشتان‌مان در دنیا کاوش می‌کنیم و کارهای ظریف انجام می‌دهیم. بنابراین، منطقی است که در این نقطه از بدن‌مان گیرنده‌های عصبی بیشتری داشته باشیم. درواقع این نوعی مکانیسم دفاعی است.»
گیرنده‌های عصبی آن قسمت، گیرنده درد نام دارند و از طریق حس درد به مغز درباره دمای بالا، مواد شیمیایی خطرناک و فشار هشدار می‌دهند.
البته کاغذ هم در ایجاد این درد شدید بی‌تاثیر نیست. لبه‌های کاغذها آنطور که به نظر می‌رسد صاف نیست و یک خراشیدگی ناهموار در پوست ایجاد می‌کنند.
زخم‌های ناشی از بریدگی با کاغذ معمولا آنقدر عمیق نیستند که مکانیسم‌های دفاعی طبیعی بدن مثل لختگی خون را فعال کنند. بنابراین، گیرنده‌های عصبی سرانگشتان ما همین‌طور باز می‌مانند. علاوه بر این، هر بار که ما از دست‌مان استفاده می‌کنیم، زخم باز کشیده می‌شود و به آن فشار وارد می‌شود تا زمانی که پوست‌مان ترمیم شود.
طبقه گفته محققان درد شدید بریدگی با کاغذ ممکن است یک دلیل روان‌شناسی هم داشته باشد. در ذهن ما شدت آن درد بسیار زیاد می‌شود، چون یک شی کوچک و به ظاهر بی خطر آن را ایجاد کرده است.