گاهی حتی می‌دانید انجام ندادن فلان کار به ضرر شماست، اما ضرر را به جان می‌خرید و کاری را که باید، انجام نمی‌دهید. سوال اینجاست؛ چرا گاهی کارها را به تعویق یا به‌اصطلاح؛ پشت گوش می‌اندازیم؟ در حالی که انجام آنها گاهی بیش از چند دقیقه از ما وقت نمی‌گیرد؟ پاسخ این سوال را در ادامه بخوانید.
1: استرس دارید
بدون این که خودتان بدانید ذهن ناخودآگاه شما از ارتباط با بعضی افراد دچار استرس و اضطراب می‌شود. بنابراین ناخودآگاه شما،ارتباط به شخص مورد نظر یا کار موردنظر را پس می‌زند. به همین دلیل وقتی عزم‌تان را هم جزم می‌کنید،گاهی باز هم نمی‌توانید کار مورد نظر را به ویژه اگر مرتبط با شخص دیگری باشد انجام دهید.
2: احساس منفی دارید
شیوه حرف زدن، نوع کلمه‌ها، لحن کلام و … بعضی افراد به شکلی است که با حرف زدن با آنها دچار احساس منفی می‌شویم. بنابراین بازهم ذهن به شکل ناخودآگاه،ارتباط با آن شخص را پس زده و شما کاری که باید انجام دهید، به تعویق می‌اندازید.
3: می‌ترسید
گاهی هراس از نتیجه کار، شما را از ورود به انجام کاری بازمی‌دارد. برای مثال میخواهید کار تازه‌ای انجام دهید، اما چون نتیجه آن را نمی‌دانید، باز هم آن را به تعویق می‌اندازید. این کار می‌تواند از یک خرید ساده تا کارهای جدی را شامل شود.
4: قطع ارتباط با دیگران
گاهی احساس می‌کنید اگر با فلانی تماس بگیرید، ممکن است مشکل پیش بیاید و ارتباط ما برای همیشه قطع شود. بنابراین بازهم برقراری ارتباط را به بعد موکول می‌کنید. در ارتباط با شروع کار هم ممکن است همین حس را داشته باشید و نگران باشید که با شروع کار یا فعالیت جدید و عدم موفقیت، ارتباط خود را با بعضی افراد از دست بدهید.
5: آمادگی ذهنی ندارید
از نظر روانی، آمادگی ما برای انجام یا پذیرش بعضی کارها مهم است. در این شرایط اگر هرچه قدر هم که بخواهید، تلاش‌تان بی‌فایده است. به این دلیل که ذهن شما برای انجام کار مورد نظر با شما همراهی نمی‌کند. بنابراین در این شرایط طبیعی است که ذهن‌تان کار را به تعویق بیندازد. شاید این مورد سخت‌ترین مورد از موارد پس زدن کار یا ارتباط گرفتن با دیگران باشد. به این دلیل که ذهن باید آمادگی لازم را پیدا کند که معمولا این مساله زمان‌بر است.
چه کنیم؟
گاهی ناگزیر از انجام بعضی کارها یا برقراری ارتباط با بعضی افراد هستیم. علاوه براین که نمی‌توانیم مانند افراد تارک دنیا، از همه کس فاصله بگیریم. بنابراین باید مشکل‌را اول با ذهن‌مان حل کنیم. یکی از راهکارها ،شناسایی شخصی است. به این ترتیب که موارد مشکل‌ساز، برای مثال دلیل ایجاد استرس در زمان برقراری تماس تلفنی یا دیداری با دیگران را روی کاغذ بنویسید.
