چگونه می توانیم به پرسش های فرزندمان پاسخ دهیم نحوه پاسخ دهی به سوالات کودکانه چگونه باید باشد رفع ابهامات موجود در ذهن خردسالان چگونه مقدور خواهد بود آن ها خواه ناخواه در همه زمینه ها از شما سوال دارند و این وظیفه شمات که با دقت به ان ها جواب دهید می خواهیم بهترنی روش های جوابدهی به خردسالان را به شما آموزشدهیم با ما همراه باشید.
ناتان (6 ساله) هر وقت چیزی می خواهد، هر جا باشد با فریاد صدا می کند. مادرش مادلین که از دست او عاجز شده، می گوید: اگر آب دستم هست زمین نگذارم و سراغش نروم، ناراحت می شود. البته در دنیای ناتان هر کاری که خودش می کند بسیار مهم تر از کارهایی است که من می کنم.
مادلین تنها مادر این گروه سنی نیست که فکر می کند فرزندش بسیار پر توقع و خودمحور است.
کشف معنای سؤال
مادلین توصیف دقیقی از رفتار ناتان ارائه داده است، چرا که کودکان کم سن و سال طوری رفتار می کنند گویی نیاز خودشان تنها نیازی است که وجود دارد. در سن شیرخوارگی و نوباوه گی طبیعی است که کودک کاملاً خودمحور باشد. یک کودک کم سن و سال قادر نیست دنیا را از هیچ زاویه ای جز زاویه دید خودش ببیند. تو برای رفع نیازهای خودش گریه سر می دهد و هنوز آنقدر قابلیت شناختی پیدا نکرده که به نیازهای دیگران نیز توجه کند.
نمی توان از یک نوزاد توقع رفتار خردمندانه داشت. با این حال، نوباوه ها کم کم شروع به فهم معنای کلمۀ نه می کنند. زمانی که کودک به سن پیش از دبستان تا سال های اول ابتدایی رسید، شروع به فهم این نکته می کند که بقیه افراد نیز همانند او نیازها، علایق و خواسته هایی دارند.
در این مرحله کودک شما قادر است خودمحوری را کنار گذاشته و بفهمد دیگران نیز نیازهایی دارند. اما صرفِ اینکه او قابلیت این تغییر را دارد، به این معنی نیست که این تغییر خود به خود اتفاق خواهد افتاد.
در واقع، برای کودک این سن راحت تر این است که خودمحور و خودخواه بماند. برخی والدین این رفتار را آزاد می گذارند چون فکر می کنند که چقدر ناز و دردانه است یا مطمئن اند بچه طبیعتاً این رفتار را کنار خواهد گذاشت. این مسئله علی الخصوص در مورد تک فرزندها صادق است چرا که اینگونه والدین بیشترین تحمل را در برابر رفتار کودکانه و مستمع آزاد دارند.
اما همۀ والدین و کودکان ممکن است اینطور شوند. حالا حدس می زنید قضیه چیست؟ اصلاح به صلاح کودک تان نیست که رفتاری خودمحورانه و پر توقع داشته باشد و وظیفۀ شماست که به او یاد دهید اینطور نباشد. اگر بدانید چطور به این سؤال و سؤال های مشابه جواب دهید، دارید در این راه قدم برمی دارید که به کودک تان یاد دهید کم توقع تر و با ادب تر بوده و اینقدر خودخواه نباشد.
بهترین روش جواب دادن
البته در قدم اول باید اطمینان حاصل کنید که کودک تان نیاز به کمک اضطراری ندارد. نیازی به گفتن نیست که اگر این طور بود باید سریعاً کمکش کنید. در بقیۀ موارد، باید به یکی از این دو روش به کودک تان پاسخ دهید:
نزد کودک تان بروید و این را به روشی که خودتان می دانید به او بگویید: داد نزن، چون که با داد زدن من کارِت رو انجام نمی دم. باید آروم حرف بزنی و حتماً قبلش بگی لطفاً. وقتی کارم تموم شد میام کمکت می کنم. اگه دوباره داد زدی، نمیام کمکت کنم.
به او اعتنایی نکنید تا خودش دنبال شما بیاید. وقتی آمد به او بگویید اصلاً خوشتان نمی آید سرتان داد بزنند (به خصوص اگر کلمۀ لطفاً را به کار نبرده باشد). حتی اگر مشغول کاری نبودید به او بگویید داشتید کاری انجام می دادید و نمی توانید فقط به خاطر داد زدن او کارتان را متوقف کنید. به او بگویید اگر دفعۀ بعد کارتان داشت، باید خودش بیاید و مؤدبانه نیازش را بگوید.
در هر دو مورد می توانید روش درخواست مؤدبانه (بدون داد زدن یا متوقع بودن) را با او تمرین کنید. اگر او لغزش کرد و بی ادبی کرد، روی حرف خود بایستید و به نیاز همراه با توقع اش پاسخ ندهید. اگر همین الآن شروع کنید وقتی او بزرگتر شد فرزندی مؤدب تر و دلپسندتر خواهید داشت. نه تنها شما از تربیت او متنفع خواهید شد، بلکه همه بزرگسالانی که در زندگی اش با او سر و کار دارند نیز از بودن با وی لذت خواهند برد.
برترینها
