سینوس های پیشانی می توانند نشانه های خوبی برای تشخیص سینوزیت باشند. در اثر این بیماری با لمس نقاط سینوسی در پیشانی فرد احساس درد و ناراحتی خواهد کرد. البته همیشه باید توجه داشت که سینوزیت نشانه های بسیار نزدیکی با آلژی ها دارد و نباید با آنها اشتباه گرفته شود.
ساختار و آناتومی بدن می‌تواند در روند تخلیه عادی حفره‌های سینوسی نقش مهمی داشته باشد. هم‌چنین از آنجایی که پشتِ گلو، بینی، سینوس‌ها و گوش‌ها همه به هم مرتبط هستند، برخی بیماری‌ها مانند عفونت‌های گوش یا وجود مایع در گوش می‌تواند با سینوزیت ارتباط نزدیکی داشته باشد.
سینوزیت زمانی رخ می‌دهد که سینوس‌ها مسدود شوند. حفره‌های سینوسی با توجه به یک معیار دائمی، مخاط را می‌‌سازند. تحت شرایط طبیعی، مخاط سینوس‌ها به داخل مجاری بینی و یا به پشت گلو تخلیه می‌شود. زمانی که حفره‌های سینوسی از دریافت هوا محروم شده و یا قادر به تخلیه نباشند، محیطی که در آن میکروب‌ها می‌توانند رشد کنند ایجاد می‌شود. در اکثر موارد، خصوصا مواردی که با سینوزیت حاد همراه است، این انسداد به خاطر مخاط زیاد یا غلیظ ایجاد می‌شود.
سینوزیت حاد معمولا ۴ هفته یا کمتر ادامه دارد. سینوزیت مزمن معمولا ۳ ماه یا بیشتر طول می‌کشد. در برخی از مواقع سینوزیت مزمن به خاطر مخاط ایجاد نمی‌شود بلکه بافت‌هایی که حفره‌های سینوسی را می‌بندند مسبب آن هستند و از تخلیه آن جلوگیری می‌کنند. این مسئله به این دلایل رخ می‌دهد:
-اگر بافت به طول غیرعادی بزرگ شده باشد
-اگر بافتی در سینوس‌ها یا مجاری بینی به خاطر جراحی یا آسیب به آن ناحیه، زخم شده باشد
-توده‌های غیرعادی مانند پولیپ‌ها
-آناتومی موروثی فرد که عمل تخلیه را برای سینوس‌ها دشوار خواهد کرد
زمانی که بافت، سینوس‌ها را مسدود می‌کند این مسئله اغلب منجر به سینوزیت مزمن می‌شود، به جای آنکه به سینوزیت حاد بیانجامد و اغلب برای درمان آن باید جراحی انجام داد.
بافت‌های متورم
ساختار و آناتومی بدن می‌تواند در روند تخلیه عادی حفره‌های سینوسی نقش مهمی داشته باشد. هم‌چنین از آنجایی که پشتِ گلو، بینی، سینوس‌ها و گوش‌ها همه به هم مرتبط هستند، برخی بیماری‌ها مانند عفونت‌های گوش یا وجود مایع در گوش می‌تواند با سینوزیت ارتباط نزدیکی داشته باشد. برای ساختارهایی مانند ساختارهای مربوط به بافت‌های لنفی یا استخوان طوماری، بزرگ شدن و یا ایجاد شرایطی برای سینوزیت و سایر مشکلات اصلا غیرعادی نیست.
زمانی که بافت‌های لنفی متورم می‌شوند، نه تنها سینوس‌ها را می‌بندند بلکه اغلب مانع از تخلیه درست مجرای آن خواهند شد. این مسئله می‌تواند منجر به عفونت‌های گوش و تجمع مایعات در داخل آن شود. در این موارد، عمل برداشتن بافت‌های لنفاوی حلق و بینی برای حل مشکل گوش و بافت‌های سینوسی لازم خواهد بود. استخوان‌های طوماری بخشی از مجاری بینی بوده و کارشان گرم و مرطوب ساحتن هوایی است که تنفس می‌کنیم. آنها می‌توانند متورم و بزرگ شده و برای کاهش آنها باید جراحی انجام داد.
توده‌های غیرعادی
شاید بتوان گفت داشتن سینوزیت مزمن می‌تواند منجر به معیوب شدن بافت‌ها شده و احتمالا به ایجاد توده‌های غیرعادی بیانجامد که مسبب سیوزیت خواهد بود.
پولیپ بینی هم مسبب پیشرفت و پیشروی سینوزیت است. پولیپ‌های بینی سرشار از بافت‌هایی هستند که داخل بینی و گاهی اوقات در سینوس‌ها رشد می‌کنند. آنها سرطانی نیستند و اغلب به خاطر التهاب به وجود می‌آیند. برخی از علائم التهاب عبارت است از آلرژی‌ها یا تنگی نفس و سینوزیت. پولیپ‌های بینی اغلب با کمک جراحی برداشته می‌شوند.
انحراف تیغه بینی
تیغه بینی، تکه‌ای غضروف است که سوراخ‌های بینی را از هم جدا می‌کند. این غضروف در حالت طبیعی در وسط بینی قرار گرفته (یا نزدیک مرکز) اما ممکن است به خاطر نارسایی‌های زایمان یا آسیب‌های مختلف به یک سمت انحراف بیشتری پیدا کرده باشد. افرادی که دچار انحراف تیغه بینی هستند بیشتر در معرض پیشروی سینوزیت قرار دارند. سینوس‌های زبرآره‌ای اغلب در این مسئله نقش دارند. عمل ترمیم انحراف بینی در واقع عملی است که طی آن بخش‌های آسیب‌دیده تیغه میانی بینی ترمیم شده و این تیغه در جای اصلی خود قرار می‌گیرد.
آناتومی ناهنجاری‌های ساختاری
تفاوت‌های موروثی آناتومی بدن هم باعث می‌شود بعضی از افراد بیش از سایرین در معرض پیشرفت سینوزیت قرار داشته باشند. برای مثال جزئیات ریز صورت می‌تواند باعث محدودیت بخش‌های موجود در صورت شده و تخلیه را برای سینوس‌ها دشوار کند. این مسئله اغلب در بچه‌هایی رخ می‌دهد که به طور طبیعی سینوس‌ها و مجاری بینی کوچکتری دارند. برخی نارسایی‌های زایمانی خاص و یا سندروم‌های ژنتیکی هم که روی ساختارهای صورت اثر می‌گذارند مانند شکاف کام یا سندروم داون باعث افزایش خطر سینوزیت خواهد شد.
