دیورتیکولیت بیماری مربوط به روده است که اغلب برای زنده بزرگ و به ندرت در روده کوچک اتفاق می افتد. این بیماری سبب می شود تا دیواره روده برآمده و منجر به ناراحتی فرد شود. درد درقسمت تهتانی شکم و متمایل به سمت چپ و تب می توانند از علائم این بیماری بشمار بروند.
دیورتیکولیت معمولا با آنتی بیوتیک و تغییرات اندک در رژیم غذایی قابل درمان است اما نیاز به توجه پزشکی نیز دارد. قبل از این که دیورتیکولیت دردسر ساز شود، باید علائم خاموش آن را بخوبی شناخت.
دیورتیکولیت زمانی اتفاق می افتد که مخاط روده بزرگ، آلوده یا ملتهب شود. درد در سمت چپ و پایین شکم می تواند از علائم دیورتیکولیت باشد. این بیماری روده بزرگ قابل درمان است اما در صورت درمان نشدن قابلیت عود دارد.
بیماری دیورتیکولیت در نتیجه وجود بیرون زدگی های کوچک به شکل کیسه (دیورتیکول) از دیواره روده بزرگ، اتفاق می افتد. وجود این کیسه ها ممکن است هیچ علایم و نشانه ایی نداشته باشد. با این حال نشانه های خاموش از این قرارند:
درد در قسمت تحتانی و چپ شکم: این درد از شایع ترین علائم دیورتیکولیت است و 80 درصد از مبتلایان آن را در ناحیه زیر ناف خود تجربه می کنند.
یبوست: بسیاری از مردم با مشکل دیورتیکولیت متوجه تغییر الگوهای اجابت مزاج می شوند. یبوست بسیار شایع تر از اسهال است.
تب و لرز: اگر دیورتیکول به باکتری آلوده شود، تب در تلاش برای مبارزه با عفونت در بدن رخ می دهد.
تغییر در اشتها: درد معده ناشی از دیورتیکولیت باعث کاهش اشتها نیز می شود. خیلی از افراد نیز مشکلات هضم را تجربه می کنند.
عامل خطر دیورتیکولیت: رژیم غذایی کم فیبر
رژیم های غذایی دارای چربی بالا و فیبر کم می تواند فرد را بیشتر در معرض خطر دیورتیکولیت قرار دهد. به گفته متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد، افزایش میزان فیبر در رژیم غذایی به جلوگیری از شعله ور شدن دیورتیکولیت کمک می کند. بهترین منابع فیبر میوه ها، سبزیجات و غلات است اما پزشک شما ممکن است مصرف مکمل های فیبر را نیز توصیه کند.
عامل خطر دیورتیکولیت: ورزش نکردن
یک برنامه ورزشی منظم می تواند خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش دهد. ورزش منظم در افزایش سلامت روده مهم است.
عامل خطر دیورتیکولیت: ننوشیدن مایعات به اندازه کافی
نوشیدن آب به میزان کافی همراه با مقادیر لازم فیبر منجر به جلوگیری از یبوست و در نهایت کاهش خطر ابتلا به دیورتیکولیت می شود.
عامل خطر دیورتیکولیت: مصرف داروهای ضد التهابی
برخی داروها خطر ابتلا به دیورتیکولیت را افزایش می دهند از جمله استروئیدها، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن.
درمان دیورتیکولیت معمولا با روش های بدون جراحی انجام می شود، این روش ها عبارتند از:
در موارد خفیف، تغییر در رژیم غذایی و استفاده از داروها و غذاهایی که باعث نرم شدن مدفوع می شوند، ممکن است کافی باشد. در موارد حاد بیماری دیورتیکولیت، ممکن است پزشک درمان با دارو، استراحت و در موارد نادری جراحی را تجویز کند.
استفاده از پدهای گرمایی روی شکم به منظور رفع درد و اسپاسم.
بستری شدن در بیمارستان تنها به هنگام بروز عوارض.
عمل جراحی در مواردی که عفونت دیورتیکول و یا خونریزی آن شدید می باشد. در این روش درمانی قسمتی از روده بزرگ برداشته می شود.
در صورت بروز درد شدید و یا تب، استراحت کنید و فعالیت های خود را کنار بگذارید، هنگامی که علایم بیماری رو به بهبودی گذاشت، می توانید به مرور فعالیت های گذشته را از سر بگیرید.
تجویز آنتی بیوتیک از سوی پزشک، هنگامی که دیوتیکول ها دچار عفونت شده باشند، ضروری است.
دارهایی که باعث نرم شدن مدفوع و راحتی در اجابت مزاج میشوند، تجویز می شوند
در صورتی که نتوانید رژیم غذایی پرفیبر داشته باشید، داروهای مسهل از نوع حجیم کننده‌های مدفوع ممکن است تجویز شوند. توجه داشته باشید که از مصرف داروهای مسهل بدون تجویز پزشک جدا خودداری کنید.
با رعایت موارد زیر می توان احتمال ابتلا به بیماری دیورتیکولیت را کم کرد و از بروز آن پیشگیری نمود:
خوردن غذایی پر فیبر در تمام طول زندگی
نوشیدن مایعات زیاد
حفظ آمادگی قلبی ـ عروقی مناسب (این بیماری ممکن است با اختلات عروقی ارتباط داشته باشد)
این بیماری روده بزرگ شایع نیست و در بیشتر مواقع این بیماری علائم و نشانه ای ندارد. در صورتت بروز علایم ذکر شده به پزشک مراجعه کنید. درمان بیماری دیورتیکولیت معمولا بدون جراحی صورت می گیرد و جراحی تنها در موارد حاد و مزمن که به سایر روش های درمانی پاسخ نمی دهد، تجویز می شود.
