با چند ترفند ساده، خلاقانه عصبی شوید!

***
زمانی که عصبانی می‌شویم، چه اتفاقی می‌افتد؟
در ابتدا کمی در مورد فیزیولوژی خشم صحبت کنیم. احساسات به دلیل این که مغزهای ما از خاطرات و تجارب گذشته برای تعیین شدت یک موقعیت استفاده می‌کنند، پدیدار می‌شوند. اگر این موقعیت شبیه موقعیت بدی باشد که قبلا در آن گرفتار شده بودیم، احساسات بدی به سراغ ما می‌آید که هدف آن حفاظت از ما در برابر آسیب مجدد و به خاطر سپردن آن موقعیت برای دفعات بعدی‎ست.
تجربه اتفاقات نا آشنا و بسیار احساسی باعث ایجاد الگوهای مختلفی از فعالیت‌های عصبی در مغزمان می‌شوند. آن لحظات بیش از زمانی که ما احساس آرامش و امنیت می‌کنیم این الگوها را ایجاد می‌کنند. هیپوتالاموس باعث آزاد شدن هورمون استرس می‌شود و به دلیل ورود آدرنالین و کورتیزول به بدن، سیستم عصبی سمپاتیک وارد حالت « مبارزه یا فرار» می‌شود.
***
خلاقیت چگونه عمل می‌کند؟
استیو جابز اعتقاد داشت که «خلاقیت تنها ارتباط دادن چیزهایی به هم است.» در سال ۱۹۹۸ او به مجله Wired گفت که «افراد به این دلیل خلاق می‌شوند که قادر هستند تجاربی را که داشته‎اند به هم ارتباط دهند و چیز جدیدی ایجاد کنند. و دلیل آن که آن‎ها می‌توانند این کار را انجام دهند این است که آن‎ها تجربه‌های بیشتری نسبت به بقیه مردم دارند یا بیشتر در مورد تجارب خود فکر کرده‎اند.»
به عبارت دیگر، ما زمانی می‌توانیم ایده‌های جدیدی ایجاد کنیم که تجارب پیشین را به چیزی که در حال حاضر اتفاق می‌افتد ارتباط دهیم تا راه حل جدیدی را ایجاد کنیم. چیزی مانند حل یک پازل!
***
چگونه از عصبانیت استفاده کنیم؟
عصبانی بودن معمولا باعث رفتار غیرمنطقی و غیر قابل پیش‎بینی ما می‌شود. ما به انجام کارهایی فکر می‌کنیم که هرگز آن‎ها را اجرایی نخواهیم کرد. با این حال ما چنان از لحاظ احساسی آتشین و داغ می‌شویم که اهمیت کمتری به استانداردهای اجتماعی می‎دهیم که در شرایط دیگر باعث مدیریت افکار، رفتار و تصمیمات ما می‌شوند.
این لحظات موقعیت خوبی برای تفکر خلاق محسوب می‌شوند. نه تنها خاطرات ما در آن لحظات زنده شده‎اند، که قوه تخیل‎مان هم به سرعت در حال کار است و ما را به سوی گذشتن از حد و مرزهای متعارف پیش می‌برد.
***
در زیر سه مرحله برای ابراز خلاقیت در زمان عصبانیت عنوان شده است:
۱٫ فعالیتی پیدا کنید که شما را از عامل عصبانی‎کننده‎تان دور کند و به شما اجازه بروز آن عصبانیت را بدهد.
ورزش‎کردن نمونه خوبی‎ست؛ اما هر فعالیت فیزیکی که حواس‎تان را پرت کند نیز کارساز است؛ می‌توانید پیاده‎روی کنید یا به یک بازی کامپیوتری تعاملی بپردازید. حتی اگر راه دیگری نداشتید، می‌توانید به نوشتن (با دست) بپردازید. من به شخصه دوست دارم با دویدن احساساتم را خالی کنم.
۲٫ عصبانیت را با آغوش باز بپذیرید و از آن به عنوان عامل محرکه خود استفاده کنید.
این کار را برای ۱۰ تا ۲۰ دقیقه نخست انجام دهید. فعلا سعی نکنید مثبت فکر کنید. سریع‎تر بدوید (یا هر فعالیت فیزیکی دیگری را که انتخاب کردید با سرعت بیشتری انجام دهید). فقط به حرکت‎تان ادامه دهید. احتمالا خواهید دریافت که در زمان عصبانیت راحت‎تر می‌توانید وارد منطقه امن خود شوید. اندورفین به تدریج وارد خونتان می‌شود و کم‎کم احساس بهتر و فکر بازتری خواهید داشت.
۳٫ شروع به تفکر در مورد مسائلی کنید که می‌خواهید به طور متفاوتی انجام دهید و مشکلاتی که می‌خواهید راه حلی برای‎شان پیدا کنید.
این زمانی‎ست که خلاقیت واقعا خود را نشان می‌دهد. خودتان را وادار به این کار نکنید، اما زمانی که دارید فعالیت منتخب خود را انجام می‌دهید، روی برخی از آن موانع و آرزوهای‎تان تمرکز کنید. شاید یک پروژه جدید مدنظرتان باشد، یک تغییر در عادت همیشگی، تغییر شغل، سفری که واقعا دوستش دارید یا یک ایده کسب و کار جدید. شاید هم همان مساله‎ای که باعث عصبانیت‎تان شده است.
نکته بسیار مهم این است که وقتی خود را در معرض فشار شدید فیزیکی قرار داده‎اید، خیلی از ذهن‎تان کار نکشید و به آن فشار وارد نکنید. فقط در هنگام آزاد و رها شدن ذهن‎تان، به ایده‌ها اجازه پرواز دهید. اگر چیزی به ذهن‎تان نرسید، به خودتان استرس وارد نکنید. مهم‎ترین نکته این است که شما بتوانید در برقراری ارتباط و اتصال تجاربی که داشتید مهارت پیدا کنید تا شاید دفعه بعدی که عصبانیت گریبان گیرتان شد، بتوانید ایده خلاقی از خود بروز دهید.

منبع :‌ مجله پنجره خلاقیت