اسکلرودرمی شامل ناخوشی های خودایمنی است که سفت‌شدن پوست از معمول تریم نشانه های آن به شمار می آید. ممکن است کمتر شناختی از بیماری «اسکلرودرمی» داشته باشیم، ولی زمانیکه حس کردیم پوست ما به شکل غیر منتظره ای سفت و زخم شده، باید زود به پزشک مراجعه کنیم.«اسکلرو» به‌معنای سفتی و «درمی» به‌معنای پوست است و به‌همین دلیل هم بیماری اسکلرودرمی را در مواردی، «سفتی پوست» هم می‌نامند، اما در این بیماری، بیمار فقط علائمی مانند سفتی پوست را تجربه نمی‌کند، بلکه دچار مشکلات دیگری مانند ناراحتی‌های تنفسی و کلیوی هم می‌شود.
وقتی فردی به اسکلرودرمی مبتلا می‌شود، سلامتش بیشتر با عوارض تنفسی و کلیوی در معرض خطر قرار می‌گیرد، نه با مشکل پوستی. ابتلا به این بیماری باعث سفت شدن پوست قسمت‌های انتهایی اندام‌ها، دست‌ها و انگشتان می‌شود. گاهی افرادی که از این بیماری رنج می‌برند، در اثر سفت شدن بیش از اندازه انگشتان دست و پا، با محدودیت‌های آزاردهنده‌ای در خم و راست کردن آنها مواجه می‌شوند. معمولا نوک انگشتان این بیماران در مواجهه با سرما، دچار زخم‌های ناراحت‌کننده‌ای می‌شود که به درمان نیاز دارند.
بد نیست به این نکته هم اشاره کنم که معمولا صورت افراد مبتلا به این بیماری هم شکل خاصی دارد. یعنی بیشتر این بیماران بینی‌های نوک‌تیز و باریک و محدودیت در باز کردن دهان دارند و رگ‌هایی خونی در صورتشان به‌جود می‌آید. این علائم هم می‌توانند به تشخیص بیماری کمک کنند.اسکلرودرمی نوعی بیماریست که نیاز به اقدامات اساسی بویژه پیشگیری و درمان به موقع دارد، پس نباید هیچ تعللی انجام داد، زیرا ممکن است در نتیجه بی‌توجهی، به سیاهی و قطع انگشتان بینجامد. درمان بیماری اسکلرودرمی باید زیر نظر متخصص روماتولوژی انجام شود، اما از آنجا که علائم پوستی این بیماری بسیار واضح‌تر هستند و نام آن هم بر اساس نشانه‌های پوستی‌اش گذاشته شده، ممکن است این بیماران ابتدا به متخصص پوست مراجعه کنند و سپس با تشخیص نوع بیماری، به متخصص روماتولوژی ارجاع داده شوند.
در اثر بروز بیماری، پوست بیماران ضخیم، سفت و خشک شده و گاهی در انتهای اندام‌ها زخم ایجاد می‌شود.این بیماری پوست صورت و اندام ها، مفاصل دست و پا، ریه، کلیه و دستگاه گوارش بویژه مری را گرفتار کرده و در برخی مواقع نیز منجر به ناتوانی در فرد می‌شود.زخم‌ها و سیاهی نوک انگشتان فرد مبتلا گاهی چنان پیشرفت می‌کند که علاوه بر قطع انگشتان، حرکت انگشتان دست را محدود می‌سازد و همچنین گاها فرد قادر به بازکردن کامل دهان خود نیست. خشکی، سفتی، ضخیم شدن و کرختی پوست، اختلال در گردش خون، دشواری در بلع، اختلال در جذب غذا، نفخ پس از غذا خوردن، کاهش وزن، سوزش سردل، احساس ماندن غذا در پشت جناغ، سفت و ضخیم شدن پوست به خصوص در ناحیه صورت، درد عضلانی، ضعف و خستگی، خشکی و ورم مفاصل و کم خونی از شایع ترین علائم ابتلا به اسکلرودرمی هستند.
فرد مبتلا علاوه بر علائمی مانند سفتی پوست، دچار مشکلات دیگری مانند ناراحتی‌های تنفسی و کلیوی نیز می‌شوند.در این بیماری سلامت فرد مبتلا، بیشتر با عوارض تنفسی و کلیوی در معرض خطر است. تشخیص بیماری اسکلرودرمی، بالینی یا کلینیکی است و نباید به آزمایش خون بسنده کرد، اما تست‌های آزمایشگاهی از نظر شدت بیماری و درگیری بعضی ارگان‌های حیاتی شامل کلیه و یا کم خونی و یا تشخیص عوارض جانبی داروها کمک کننده است. مهمترین علت ابتلای به این بیماری، خودایمنی و ژنتیکی است. درمان اسکلرودرمی با داروهایی نظیر پردنیزولون، متوتروکسات و آزاتیوپرین و کلشی سین صورت می‌گیرد و در موارد شدید نیز با داروی سیکلوفسفوماید قابل درمان است. بنابراین افراد در صورت مشاهده ی هر یک از علائم بالا و دردهای استخوانی، حتما به پزشک روماتولوژی مراجعه کرده تا در سریع ترین زمان نسبت به پیشگیری و درمان بهتر بیماری اسکلرودرمی اقدام شود.»
منبع- سلامت نیوز
