این نگاه مداوم و در مدت زمان طولانی نه تنها موجب خستگی چشم‌ها می‌شود، بلکه ممکن است چشم‌های کودکان و بزرگسالان را تحت استرس قرار دهد و موجب خشکی و قرمزی چشم شود.
ضعف بینایی به طور اولیه منشا وراثتی دارد و در مقایسه با تاثیرات محیطی، وراثت سهم بسیار بیشتری را در ایجاد عیوب انکساری و ضعف بینایی ایفا می‌کند.
با آن که تاکنون هیچ تحقیقی تاثیر تماشای طولانی مدت تلویزیون را در ایجاد عیب انکساری یا افت بینایی تاکنون تایید نکرده است، ولی هرگز نباید طولانی‌مدت تلویزیون دید؛ چون نه تنها موجب خستگی و استرس‌های حاصل از آن بر چشم‌ها می‌شود، بلکه ممکن است تاثیراتی روی سلامت سیستمیک کودکان داشته باشد، چرا که کودکان در حال رشد بیشتر از همه چیز نیاز به تحرک و جنب و جوش دارند تا عضلات و استخوان‌بندی آنها کافی و به‌طور صحیح رشد و نمو داشته باشد.
تماشای زیاد تلویزیون، جدای از زیان بخش بودن یا نبودن آن مانند افراط در هر چیز دیگر مناسب نیست.همچنین از آنجا که بینایی و چشم‌های کودکان در حال تکامل هستند به مراقبت بیشتری نیاز دارند و همچنین تاثیرات احتمالی ناشناخته روی سیستم بینایی را نباید در آنها نادیده گرفت.
فاصله مناسب برای تماشای تلویزیون، خود سوال دیگری است که اغلب مورد سوال قرار می‌گیرد. دو برابر سایز تلویزیون، حداقل فاصله مجاز برای تماشای تلویزیون است. مثلا برای تلویزیون 40 اینچی حداقل فاصله تا تلویزیون 80 اینچ یا دو متر است. نکته مهم دیگر در تماشای تلویزیون این است که در صورت وجود عیوب انکساری چشم فرد هنگام تماشا ممکن است دچار سوزش چشم، اشک ریزش یا سردرد شود که خود این علائم مشخص‌کننده وجود عیوب انکساری چشم است.
دکتر علی میرزاجانی – دانشیار گروه اپتومتری دانشگاه علوم پزشکی ایران
به گزارش جام جم،
