امروزه که اکثر جوان ها به فکر شلوار جین مارک دار و کتانی آخرین مدل هستند، برخی هم هستند که دوست دارند برای خانواده بهترین باشند و در جامعه موفق شوند. خانواده بخش کوچکی از اجتماع است که ویژگی‌های منحصر به فردی دارد. خانواده میدان عمل است. هر کسی هر چه هست همان اندازه قدر و قابلیت دارد که در خانواده از آن برخوردار است. کسی که برای خانواده خود خیری ندارد، بیرون از خانواده هم اطرافیان برایش ارزش قائل نیستند، هر چند بسیار ظاهر‌سازی کند. گاهی تحصیلات بالا، جمال زیبا، مال زیاد و… به جای آنکه امتیازی برای خانواده باشد، بلای خانواده می‌شود. در این صورت چندان امتیازی در وجود صاحب این هنرها نیست. همه محاسن و فضایل ما باید در جهتی باشد که خیر و نیکی ما را در خانواده افزایش دهد. هنر آن است که قبل از هر چیز در خدمت خانواده به کار گرفته شود و موجب اعتلای خانواده شود. و به هر حال به نوعی منفعتش نصیب خانواده گردد. اگر یکی از زوجین به خاطر تحصیلات، شغل یا هنرش، خانواده خود را تباه کرده است، هرگز خیری در تحصیل و هنرش نیست. آن هنر، وبال گردن است و کمالی برای شخص محسوب نمی‌شود. اگر خیر بود قبل از هر چیز خیربودنش را در اوضاع خانواده نشان می‌داد. مگر می‌شود آتشی افروخته باشد و اطرافش گرم نشده باشد اما دورترها را گرما بخشیده باشد. اگر به نزدیکان حرارتی نرسیده اصلا آتشی در کار نیست. نمایشی فریبنده است.
نیکی به اهل خانواده
در اجتماع هر کسی می‌تواند با رفتارهای فریبنده جلب‌توجه کند و خود را بیش از آنچه هست، نشان دهد اما در خانواده هر کسی همان چیزی است که واقعا هست. بنابراین بهترین افراد در خانواده، وقتی می‌توانند بهترین در اجتماع باشند که خانواده شان بتواند به آنها تکیه کند. لذا از این حدیث نبوی از دو جهت می‌توان سود برد، یکی اینکه به اهمیت خانواده و نیکی به اهل خانواده بیشتر توجه نماییم و بدانیم که قبل از هر چیزی مسئول خانواده خود هستیم، دوم اینکه با کمک این حدیث، خود و دیگران را بهتر بشناسیم. پدری که در بیرون از خانواده بسیار با نفوذ و با اخلاق است اما در خانواده به خاطر کم حوصلگی و بداخلاقی از محبوبیت و نفوذ بسیار کمی برخوردار است، اگر چه پزشک و متخصص باشد در نزد خانواده اش چندان فرد شایسته‌ای نیست. او اگر واقعا هنری دارد، اول باید آن را در آینه خانوداه متجلی کند. دوستی می‌گفت، همسر من دکترای فیزیک دارد و شاگردان زیاد و شأن بالایی در جامعه دارد. اما در خانه از خوش رفتاری و هدایت نوجوان خود عاجز است و دایم با او می‌جنگد و من مجبورم همیشه واسطه بین این پدر و فرزند باشم. در این خانواده، مادر اگر چه تحصیلات زیادی ندارد، حقیقتا از همسر خود باهوش‌تر و شایسته‌تر است چرا که خردمندان، اصول را فدای فروع نمی‌کنند. برای هر انسانی خانواده جزو اصول است. چنین زنی برای خانواده اش بهتر است و در حقیقت هم از شخصیت قوی‌تر و ممتازتری نسبت به همسر خود برخوردار است.
پدر و سرنوشت یک زندگی
پدری که خانواده اش را با هوشیاری و خوش‌خلقی طوری هدایت می‌کند که هر یک از اعضای خانواده به خاطر مدیریت و فداکاری‌هایش به خوشبختی دست می‌یابند، بهترین افراد جامعه است. اگر می‌خواهید گامی در جهت اعتلای اخلاق خود بردارید، سعی کنید بیشترین سهم را در خیر و نیکی در خانواده داشته باشید. صاحب روش‌های پسندیده و عادات خوبی باشید که موجب پایه‌گذاری اخلاق‌های خوب در خانواده شود. علاوه بر امتیازهای اخلاقی، سعی کنید، بیش از همه شما برای رفاه اهل خانواده بکوشید. هر که خانواده‌اش از زحمات او در رفاه و آسایش‌اند، صاحب اخلاق بهتر و شخصیت بالاتری است و نزد خداوند محبوبیت بیشتری دارد. بنابراین در عمق خانواده هر کسی می‌توان به خوبی به این مطلب رسید که بهترین مردم همان‌هایی هستند که برای خانواده شان بهترین باشند. غیر از این هر چه هست، ظاهر‌سازی و فریب است.
منبع: آرمان دیلی
