تستسترون از جمله هرمون های استروئیدی است که مصرف های زیادی دارد از جمله این مصارف می توان به استفاده به عنوان مکمل ورزشی و یا تقویت کننده جنسی اشاره کرد این هورمون هم خواص جنسی و هم محرک قوی رشد می باشد از این رو این هورمون مصارف زیادی را شامل می باشد.
بر مبنای این‌که این سؤال را از چه کسی می‌پرسید، افزایش سطح استفاده از آمپول‌های TRT (تستسترون‌درمانی جایگزینی)، ژل‌ها و قرص‌ها هم روش انتقال برانگیزاننده‌ای در ارتباط با این مسئله بوده که ثابت می‌کند پزشکان چطور حس وسیع و ناامیدکننده برادری را در مردان درمان می‌کنند و یا با طبابت شیادانه و گران، غرور مردان را هدف قرار دهند که هیچ نوع مزایایی هم به دنبال ندارد.
این حقیقت که این علائم باعث می‌شود تا مردان تمایل پیدا کنند تستسترون‌درمانی انجام دهند اغلب شخصی بوده و می‌توان به راحتی آن را با سالخوردگی طبیعی، افسردگی، وضعیت بد خواب و یا انتخاب‌های بد و ناسالم در ارتباط با غذا مقایسه کرد. شاید این مسئله هم گرهی از مشکل باز نکند که بدانید میزان هورمون‌های مردان در سطح وسیع تاریخی و فرهنگی و تحت تاثیر افزایش متداوم چاقی، سوء مصرف داروهای مسکن، سموم مواد غذایی و ترکیبات استروژن موجود در آب و خاک در مسیر کاهش قرار دارد.
اخیرا سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) اعلام کرد که از داروسازان خواسته تا به برچسب‌های هشدار مربوط به محصولات جایگزینی تستسترون، این جمله را بیافزایند که خطر حمله قلبی و سکته مغزی در ارتباط با آن وجود دارد. اما چند ماه بعد از این مسئله، بررسی گسترده‌ای درباره سابقه این مسئله مشخص نمود که تحقیقی که اعلام کرد عمل جایگزینی تستسترون همراه با حمله قلبی است به طور گسترده‌ای از طریق تحقیق دیگری نقض شد و خیلی‌ها را دچار سردرگمی کرد.
دکتر مِیِر در این باره می‌گوید: «این سردرگمی تنها به خاطر تبلیغات دارویی و بالینی بدتر شد که برای مردان تنها یک گزینه باقی گذاشت. دکتر میر امیدوار است که بتواند باورهایی را که درباره TRT وجود دارد تغییر دهد و این کار را با این ایده آغاز کرد که می‌توان این روش را با مصرف استروئیدها آغاز کرد و یا این‌که علائم تستسترون کم، چندان مد نظر قرار نمی‌گیرد.
دکتر میر می‌گوید که تزریق TRT باعث تسکین و کاهش برخی علائم همچون خلق و خوی افسرده -پریشان‌حالی، تشویش، بیچارگی– شده است. او که خودش سابقه این عمل را دارد می‌گوید که چرخش وضعیت تستسترون او باعث شد تا با یک انرژی تجدید‌شده، بتواند به انجام کار و سایر مسئولیت‌هایش بپردازد. البته خودش معتقد است که توانایی‌های شناختی‌اش هرگز بهتر نشد.
لازم به ذکر است که کمپانی‌های دارویی هنوز شواهد و مدارکی را منتشر نکرده‌اند که نشان دهد تستسترون می‌تواند به مردان در از بین بردن یا کاهش عادات غیرعادی و نامطلوبشان کمک کند، اما احتمال نظارت و کنترل این مسئله، چرخه معتبری با خود به همراه دارد.
در همین رابطه محققی به نام سَم سه سال پیش عمل تزریق تستسرون را انجام داد، در واقع زمانی که آزمایش خون او نشان داد که میزان هورمون جنسی‌اش که به گلوبولین چسبیده یا همان SHBG در او کاهش یافته است. برای سم، این مسئله به سبک زندگی‌اش ارتباط پیدا می‌کرد –او مجبور شد هزینه تقریبا زیادی بپردازد، غذای کمی بخورد و در واقع بیشتر زمانش در استرس می‌گذشت تا ورزش– و کمبود SHBG باعث می‌شد که بدنش به خاطر میزان تستسترون در دسترسی که داشت، خیلی سریع احساس گرمی کند. در آن زمان، تمام چیزی که او می‌دانست این بود که اکثر صبح‌ها نمی‌تواند از رخت‌خواب بلند شود. خودش می‌گوید: «من تبدیل شده بودم به یک پدر، اما متوجه شدم که اصلا پدر خوبی نبودم. همش می‌خواستم بخوابم. این انرژی را نداشتم تا شب‌ها برای بچه‌ها داستان بخوانم و همین مسئله تنش‌های زیادی در زندگی زناشویی‌ام به دنبال داشت.»
امروز سم دوچرخه‌سواری می‌کند و عضلات لاغر و کم‌حجم کمتری در بدنش وجود دارد و وزنش هم در حد متعادل است. خودش می‌گوید تستسترون این انرژی را به او داده تا بتواند تمام این کارها را انجام دهد.
نمونه دیگر از این دست، اندیِ ۵۱ ساله است که می‌گوید هر هفته باید تستسترون را از باسن به خود تزریق کند. اندی که مجرد است هرگز مشکلات جنسی نداشته و به خاطر وضعیت فیزیکی‌اش، در مکانی تمرین می‌کند که در آن اعضای یکی از تیم‌های فوتبال امریکا دور هم جمع می‌شوند.
تصمیم اندی برای انجام تستسترون‌درمانی تصمیم بزرگی بود: در واقع او آگهی‌های تبلیغاتی آن را در تلویزیون دید، از یکی از دوستانش درباره کلنیکی شنید که این عمل در آن انجام می‌شود و تصمیم گرفت تا این کار را انجام دهد تا بتواند در بازی در جمع اعضای این تیم بهتر شود. او بر این باور بود که TRT به بنیه و قوت بدن او کمک کرده است، اما هنوز مطمئن نیست. خودش می‌گوید: «شاید مسخره باشد اگر بدانید که تعداد مردانی که این عمل را انجام می‌دهند چند نفرند. شما دو دقیقه در کلنیک منتظر می‌مانید. بعد پرستاری می‌آید و علائم حیاتی شما را چک کرده و آمپول تستسترون را به باسن شما تزریق می‌کند.»
از زمان تأسیس کمپین «آیا این تستسترون کم است؟» در سال ۲۰۰۸، میزان فروش تستسترون تا ۴۶۰ درصد افزایش یافت. شش و نیم میلیون نسخه برای تستسترون در سال ۲۰۱۴ در ایالات متحده تجویز شد. میزان فروش تستسترون در این سال، رقم حیرت‌آوری بوده و باید گفت این وضعیت، وضعیت خطرناکی است.
دکتر استیون وولوشین در این باره می‌گوید: «نگرانی من این است که کلِ این کمپین افراد را تشویق می‌کند تا از هورمون‌هایی استفاده کنند که نمی‌دانند دارند آن را برای بیماری‌ای استفاده که اصلا به آن مبتلا نیستند.»
در حال حاضر عمل تستسترون‌درمانی جایگزینی تنها برای درمان کاهش غدد تناسلی یا کمبود تستسترون مورد تأیید قرار گرفته که اغلب به خاطر مشکلاتی در بیضه‌ها و یا بخش‌های خاصی از مغز رخ می‌دهد –منظور غده هیپوفیز و غده هیپوتالاموس است– که غدد تناسلی را کنترل می‌کند. ممکن است چنین وضعیتی ارثی باشد و یا به خاطر آسیب یا بیماری‌هایی همچون تومور مغزی و یا بیضه‌های بالاآمده رخ بدهد.
مردانی که دچار این نوع کاهش میزان غدد تناسلی هستند اغلب فشار خون تستسترونی آنها کم بوده و از علائمی مانند سینه‌های بزرگ، کم‌مویی، کم شدن حجم عضلات، کم شدن میل جنسی و آسیب‌پذیری و شکنندگی راحت استخوان‌ها رنج می‌برند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد یک‌چهارم مردانی که از مکمل‌های تستسترون استفاده می‌کنند هرگز آزمایش خون نداده‌اند و تنها نیمی از آنها دچار کم‌کاری غدد تناسلی هستند.
در سال ۲۰۱۰ ، محققان کوشیدند تا آنچه را در قالب کم‌کاری غدد تناسلی یا یائسگی مردانه شناخته شده بود از کاهش طبیعی و مرتبط با سالخوردگی مرتبط با تستسترون تفکیک کنند. آنها اطلاعات مربوط به بیش از ۳۰۰۰ مرد ۴۰ تا ۷۹ ساله را در هشت کشور مورد بررسی قرار دادند. این محققان دریافتند که بیش از ۳۲ علامت به شکل کاملا متناقضی در قالب «تستسترون کم» شناسایی شده و تنها سه تا از آنها –در واقع کاهش افکار جنسی، کم‌شدن میزان انزال‌های صبحگاهی و نعوظ ناقص– با کم شدن میزان این هورمون مرتبط بوده است.
با این حال، برخی متخصصان بحثی مطرح کرده و می‌گویند که داشتن این علائم و داشتن میزان متوسط و یا پائین‌تر از حد طبیعی از آن (یا همان تستسترون) اصلا توجیه‌کننده مصرف داروی آن نیست. علت اهمیت این مسئله آن است که در تعدادی از تحقیقات در این زمینه مشخص شده که استفاده از تستسترون می‌تواند خطر حمله قلبی را دو یا سه برابر کند.
بنابراین خبر بد این است که افزایش میزان تستسترون باعث غلیظ شدن خون و کاهش میزان کلسترول خوب (HDL) شما می‌شود که هر دوی این‌ها خطر حمله قلبی را افزایش خواهد داد.
محققان برای نخستین بار ارتباط تستسترون و خطر بروز بیماری‌های قلبی‌عروقی را در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ شناسایی کردند، زمانی که تیمی از محققان بوستونی آزمایش‌هایی مبنی بر این انجام دادند تا ببینند که آیا مردان مسنِ ضعیف بعد از افزایش میزان تستسترون یا تقویت غدد جنسی، تحرک بیشتری پیدا می‌کنند یا نه. در این تحقیق مشخص شد که افزایش میزان تستسترون در این مردان باعث قوی‌تر شدن پاها و فشار وارد بر سینه و نیز بالا رفتن بنیه بدن هنگام بالا رفتن از پله‌ها شده است. با این حال، این بررسی زمانی دستخوش تغییر شد که ۲۳ نفر از ۱۰۶ مرد این تحقیق دچار مشکلات قلبی‌عروقی شده و در مقابل، پنج نفر از ۱۰۳ نفری که از دارونما استفاده کرده بودند این مشکل برایشان رخ داد.
