متأسفانه قلب ما به شدت تحت فشار است، آلودگی هوا و از قضا استعمال دخانیات و رعایت نکردن رژیم غذایی ضربه های محلکی به سلامت قلب ما وارد میکند. تحقیقات نشان میدهد برخی از چربی‌ها بیشتر از بقیه خطر بیماری‌های قلبی را افزایش خواهند داد. در شرایطی است که چربی شکمی و چربی زیرپوستی، هر دو با بروز عوامل خطرزای جدید و تشدیدکننده بیماری قلبی مرتبط هستند، این ارتباط در مورد چربی شکمی شاخص‌تر است.
در ایالات متحده از هر ۴ مرگ، ۱ مورد به خاطر بیماری قلبی رخ میدهد. اکثر عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی‌عروقی – مانند فشار خون بالا، کلسترول، اضافه‌وزن و چاقی، مصرف تنباکو، کمبود فعالیت‌های فیزیکی و دیابت – را می‌توان کنترل، درمان یا اصلاح کرد.
تحقیقات قبلی در این زمینه نشان میدهد افرادی که چربی شکمی بیش از اندازه دارند –خصوصا در اطراف کمر– خطر بروز بیماری قلبی در آنها در مقایسه با افرادی که در سایر نقاط چربی دارند به مراتب بیشتر است. در این تحقیق، این مسئله مورد تأیید قرار گرفت که تجمع چربی‌های موضعی در شکم بسیار مضر بوده و مشخص شد که میزان تراکم یا چگالی این چربی‌ها – که توسط دستاه سی‌تی اسکن بررسی شد – به اندازه میزان کل چربی‌هایی که یک فرد در بدن دارد در بروز خطر بیماری‌های قلبی تأثیرگذار است.
محققان در این زمینه، حدود ۱۱۰۶ شرکت‌کننده ۴۵ ساله را که ۴۴ درصدشان زن بودند مورد بررسی قرار دادند. از تمام این افراد آزمایش سی‌تی اسکن به عمل آمد تا میزان آهک‌سازی آئورتی و کرونری آنها سنجیده شود. میزان چربی‌های شکمی جمع‌شده و در واقع منطقه آن و میزان تراکم چربی بدن مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که این میزان افزایش چربی و کاهش تراکم چربی با تغییرات مضری در ارتباط با بروز بیماری قلبی‌عروقی مرتبط بوده است. علاوه بر آن، هر میزان اضافه‌وزن به خاطر چربی از شروع تحقیق تا انتهای آن، با بروز فشار خون بالا، تری‌گلیسیرید زیاد و سندروم متابولیک مرتبط بود.
بالا بودن میزان چربی زیر پوست، اثر محافظت‌کننده‌ای برای فعالیت در قالب تغییرات شیمیایی سلول‌ها به منظور ذخیره چربی بیشتر در آنها به همراه داشته است. با این همه، چربی ذخیره‌شده در ناحیه شکمی بسیار خطرناک است.
