به طور حتم می توان گفت که هر پدری قهرمان فرزند خویش است اما همیشه به علت مشغله و کار های روز مره پدر ها مدت زمان کمتری را با فرزندان خود سپری می کنند. از این رو لازم در از این حداقل زمان به بهترین نحو استفاده کرد و تاثیرات لازم را بر فرزند نهاد.
متخصصان اطفال پیامی برای پدرها دارند: شما و ما از آنچه که فکر می‌‌کنیم، برای سلامت و خوب بودن فرزندانمان، مهم‌‌تر هستیم
برای نمونه، مطالعه‌‌ای در سال 2012 در ژورنال رشد و سایکوپاتولوژی، خواهرهایی را مدنظر قرار داد که سطوح مختلفی را از پشتیبانی پدر تجربه کرده بودند. پژوهشگران دریافتند که شانس بارداریدر نوجوانی و دیگر تجربه‌‌های جنسی زودهنگام در دخترانی که زمان کیفی بیشتری را با پدرانشان گذرانده بودند، کمتر است.
مروری از چند مطالعه نشان داد پسربچه‌‌هایی که زمان بیشتری را با پدرانشان میگذرانند، به احتمال کمتری دچار مشکلات رفتاری و روانی می‌‌شوند. همچنین این کودکان به احتمال بیشتری مستقل و باهوش می‌‌شوند و آگاهی اجتماعی‌‌شان نیز بیشتر می‌‌شود.
به نظر میرسد نقش پدر و مسئولیت پدری، در فرایند تغییر کردن است. نقش‌‌های سنتی، با گذاشتن وقت بیشتر مادران در محیط کار و وقت پدران در خانه، در حال از بین رفتن است.
این مطالعه جدید در آکادمی اطفال آمریکا دیدگاه وسیعی را از مسئولیت پدرا نشان می‌‌دهد. این نقش صرفا به عنوان مردی که پدری می‌‌کند نیست، بلکه به عنوان فرد بزرگسال مذکری است که مهم‌‌ترین نقش را در مراقبت یک کودک دارد و می‌‌تواند شامل پدر واقعی یا پدرخوانده، ناپدری یا پدربزرگ باشد.
دکتر Michea- Yogman، نویسنده اصلی و متخصص اطفال که رابطه‌‌های پدر – فرزند را در دانشکده پزشگی هاروارد مطالعه می‌‌کند، گفت: «به طور گسترده‌‌تری گروه‌‌های مختلف پدران را در نظر گرفتیم و فهمیدیم که تشویق پدران برای وقت گذاشتن بیشتر، بسیار حائز اهمیت است.»
در اینجا 5 مورد وجود دارد که پدران می‌‌توانند با آن سطح فرزندپروری خود را ارتقا دهند.
الگو باشید
کودکان به پدرانشان نگاه می‌‌کنند و دوست دارند از رفتارهای آنها تقلید کنند.
پدران باید از همان ابتدا با بازی کردن یا حرف زدن برای بچه‌‌ها وقت بگذارند. این کار باعث می‌‌شود کودکان پدرشان را به عنوان همراه و همدم و معلم ببینید.
Yogma- میگوید: «این انتظار قدیمی که مردان مادرانی ناکافی هستند و اینکه باید هرچیزی را شبیه مادران برای فرزندان جوان انجام دهند، غیرمنصفانه است.» وی پدران را به پیدا کردن رابطه خودشان با فرزندانشان و فهمیدن بهترین کارها برای آنها تشویق می‌‌کند.
با کودکان خود حرف بزنید
خیلی وقت‌‌ها برای شروع کردن دیر نیست. نشان داده شده که گذاشتن زمان برای صحبت کردن با نوزاد به طور مثبتی مهارت‌‌های زبانی را بعدا در زندگی‌‌شان افزایش می‌‌دهد.
پژوهشگران نشان داده‌‌اند که مادران زمان بیشتری را نسبت به پدران برای حرف زدن با کودکان میگذرانند. حتی اگر آنها لغت‌‌های کمتری را به زبان بیاورند، واقعا این پدر است که مهارت‌‌های زبانی کودک را افزایش می‌‌دهد. مطالعه‌‌ای در سال 2006 در ژورنال روان‌‌شناسی رشدی کاربردی نشان داد که لغت‌‌های پدر اثر بیشتری روی مهارت زبانی کودک در یک سال بعد دارد.
کتاب «آیا پدران اهمیت دارند؟» که در سال 2014 منتشر شده، پژوهشی را نشان می‌‌دهد که نشان داده مادران بیشتر تمایل دارند از لغاتی استفاده کنند که در خانه استفاده می‌‌شود، در حالی که پدران لغت‌‌های جدیدتر و در نتیجه چالش‌‌انگیزتری را معرفی می‌‌کنند.
واکسن بزنید
ممکن است خیلی ساده به نظر برسد، اما واکسن‌‌زدن به موقع می‌‌تواند والدین و کودکانشان را از بسیاری از خطرهای جدی سلامت مصون نگه دارد. یکی از بیماری‌های نگران کننده سیاه‌‌سرفه است، که می‌‌تواند از والدین به فرزندانشان منتقل شود. یک مطالعه نشان داد که پدران عامل 15درصد از موارد سیاه‌‌سرفه در کودکانی هستند که نمی‌‌توانند اولین دوز واکسن را تا قبل از 2 ماهگی دریافت کنند. CDC پیشنهاد می‌‌کند که هر فرد نزدیک به یک کودک تازه متولد شده باید واکسن سیاه‌‌سرفه را دریافت کند.
از لحاظ افسردگی غربالگری شوید
افسردگی بعد از زایمان می‌‌تواند مثل مادران برای پدران نیز رخ دهد. برای پدرانی که شریکشان هم مبتلا به افسردگی است، این خطر حتی بیشتر است. افسردگی می‌‌تواند مدت‌‌ها بعد از گرفتن پوشک از بچه رخ دهد.
یک مطالعه در آرشیو طب اطفال و نوجوانان نشان داد که بیش از 20 درصد پدران، در زمانی که کودکشان به سن 12 سالگی میرسد، به افسردگی مبتلا می‌‌شوند. تلاش برای بر طرف کردن درگیری‌‌های کار و زندگی بزرگ‌‌ترین استرس پدران بود. وقتی پدر یا مادر دچار افسردگی می‌‌شوند، وضعیت ذهنی کودک ممکن است آسیب ببیند. خبر خوب این است که یک پدر شاد می‌‌تواند اثرات منفی یک مادر غمگین را جبران کند.
با کودکانتان بازی کنید
پدران با بازی‌‌های بی‌‌قاعده با کودکانشان به رشد آنها کمک می‌‌کنند. همچنین بازی فیزیکی و خشن، محدودیت‌‌ها و مرزها را به کودک آموزش می‌‌دهد، حس کنجکاوی آنها را تحریک می‌‌کند و در نهایت آنها را مستقل می‌‌کند.
Yogma- اذعان داشت که «یک کودک نوپا را در حالی که از میله بازی بالا می‌‌رود، نگاه کنید، مادر از ترس اینکه کودک بیفتد، سر انگشتانش را گاز می‌‌گیرد و پدر میگوید: تو می‌‌توانی، تو می‌‌توانی»
وی همچنین گفت: «از لحاظ تکاملی، نیاز به جست‌‌وجو و استقلال با نیاز به ایمنی و حفاظت کامل می‌‌شود. پدران و مادران هر کدام می‌‌توانند نقشی را که با آن احساس راحتی می‌‌کنند، انتخاب کنند.»
همچنین پژوهشگران دریافته‌‌اند که سطح اکسی‌‌توسین پدران (هورمون عشق) وقتی که در بازی اکتشافی کودکانشان شرکت می‌‌کنند، تحت تاثیر قرار می‌‌گیرد.
