همانطور که میدانید هر لباس باید قابلیت تنفسی داشته باشد و به راحتی تعریق فرد را به بیرون منتقل کند. خوشبختانه لباس های موجود در این برهه از زمان این قابلیت را دارند ولی مسئله ای که زیاد مورد توجه قرار نمیگیرد این است که لباس باید مانعی در برابر عوامل بیولوژیک نیز باشد. در ادامه از اختراع لباسی حرف میزنیم که در عین داشتن قابلیت تنفسی از ورود برخی عوامل بیولوژیک و شیمیایی جلوگیری میکند.
یکی از خصوصیات مهم هر لباسی قابلیت تنفسی آن است. این بدان معنی است که تعریق فرد باید بتواند از طریق منافذ لباس به بیرون هدایت شود. لباس باید بتواند مانعی در مقابل گرما و سرمای محیط باشد. درعین‌حال عوامل بیولوژیک و شیمیایی مضر محیطی نباید توان عبور از لباس را داشته باشند. این خصوصیان بخصوص در تهیه لباس سربازان بسیار مهم است.
حالا محققین به چنین لایه محافظی دست‌یافته‌اند به‌طوری‌که بتواند اجازه خروج آب ناشی از تعریق فرد به بیرون را بدهد و درعین‌حال نگذارد مواد شیمیایی مضر از آن عبور کنند. این لایه از نوعی پلیمر قابل‌انعطاف تشکیل‌شده که حاوی نانوتوبول ها یا لوله‌های بسیار ظریفی از جنس کربن هستند. مکانیسم آن‌هم بسیار ساده است. لوله‌های ذکرشده قطری کمتر از پنج نانومتر دارند یعنی پنج هزار برابر نازک‌تر از قطر موی انسان. این کمتر از نصف قطر اکثر ویروس‌ها و باکتری‌ها است. مولکول‌های آب به‌راحتی از آن عبور می‌کنند ولی ویروس‌ها و باکتری‌ها نه.
توان عبور تعریق و آب از این لایه بسیار بیشتر و بهتر از بسیار پارچه‌های در دسترس کنونی مانند گورتکس است. ولی مولکول‌های شیمیایی چه. آن‌ها که به‌اندازه کافی ریز هستند که از لوله‌ها عبور کنند. محققان برای این مشکل راه‌حلی دیگر اندیشیده‌اند. آن‌ها سطح لایه پلیمری را با موادی پوشانده‌اند که وجود مواد مضر را حس کرده و به‌محض تشخیص خطر دریچه‌ها را می‌بندند.
نتایج تحقیق بر روی این لایه محافظ در مجله Advanced Materials منتشرشده است.
منبع: www.iranorthoped.ir
