هر پستان 15 تا 20 ناحیه یا لوب دارد که مثل پره‌های روی چرخ نوک پستان را درمیان گرفته است. درون این لوبها، لوبهای کوچک‌تری هستند که لوبول[1] نامیده میشود. در انتهای هر لوبول پیازهای بسیار کوچک شیرساز واقع شده‌اند.تمامی این ساختارها به وسیله‌ی لولههایی که داکت نامیده میشوند به یکدیگر متصل شده و شیر را به نوک پستان منتقل میکنند.
نوک پستان در مرکز قسمت تیره پوست بنام هاله[2] قرار دارد. هاله شامل غدههایی کوچک به نام غدد مونتگومری است که نوک سینه را هنگام شیردادن چرب نگه می‌دارد. فضای بین لبها و لولهها را چربی پر کرده است. هیچ ماهیچه‌ای در پستان وجود ندارد، اما عضلات سینه در زیر هر پستان قرار گرفته و دندهها را میپوشاند.
هر پستان دارای رگهای خونی و همچنین رگهایی است که مایعی به نام لنف را حمل میکنند. مایع لنف از طریق شبکهای به نام سیستم لنفاوی در سراسر بدن در گردش است. سیستم لنفاوی سلولهایی را جابجا می‌کند که وظیفه‌ی مبارزه با عفونت را در بدن بر عهده دارند. عروق لنفاوی به غدد لنفاوی، کوچک و لوبیا شکل- منتهی میشوند.
یک گروه از غدد لنفاوی در زیربغل، بالاتر از استخوان ترقوه و در قفسه سینه، جای دارند. اگر سرطان پستان به این غدد برسد، به این معناست که سلولهای سرطانی از طریق سیستم لنفاوی به دیگر قسمتهای بدن انتقال پیدا کردهاند. غدد لنفاوی را میتوان در دیگر قسمتهای بدن نیز یافت.
رشد پستان و عملکرد آن به [میزان] ترشح هورمونهای استروژن و پروژسترون که در تخمدانها تولید میشوند بستگی دارد. استروژن باعث گسترش لولهها یا داکتها در سینه و تولید شاخههای فرعی در آن‌ها میشود. پروژسترون تعداد و اندازه لوبولها را افزایش می‌دهد تا پستان برای تغذیه‌ی کودک و شیردهی آماده شود.
بعد از تخمک‌گذاری، پروژسترون موجب رشد سلولهای پستان و گسترش عروق خونی آن و جریان بیشتر خون در این عروق میشود. در این زمان پستانها اغلب پر از ترشحات مایع و خون هستند و ممکن است دردناک و متورم شوند.
منبع-http://iranpink.com
