می توانید از برخی وسایل ساده در منزل برای سرگرم کردن کودکتان کمک بگیرید عروسک پارچه ای،پتوی نرم ، یک تکه از لباس والدین و یا یک اسباب بازی می توانند برای آرام کردن و شرگرم کردن فرزندتان انتخاب مناسبی باشند استفاده از اشیای محبوب کودک ذهن کودک را تشویق به کنجکاوی در آن ها میکندمراقب وسایلی که در اختیار وی قرار میدهید باشید و از امنیت و بی خطر بودن ان ها برای فرزندتان مطمئن باشید.
وقتی کودک شما شروع به ریسک کردن می کند و به جست و جو داخل یک جعبه ی پر از شن می پردازد ، کم کم به سمت پیدا کردن یک هم بازی می رود و یا هنگامی که این شجاعت را پیدا می کند تا یک اتاق ناشناخته را بررسی بررسی کند ، باز هم علاقه دارد بداند آیا میتواند به شما تکیه کند و از حمایت شما برخوردار شود.
این روشی است که کودکان حرکت در مسیر رفت و برگشتِ ریسک و امنیت را ، مدیریت می نمایند.
استفاده از اشیای محبوب کودک – البته به طور موقت – یکی از همین راه هاست. این گونه اشیاء خواه یک عروسک پارچه ای باشد ، خواه یک پتو ، یک تکه از لباس والدین و یا یک اسباب بازی ، وسیله ای است برای کودکان ، تا بتوانند همچنان در ارتباط با کسی که از آنها مراقبت می کند ، باقی بمانند ، به خصوص هنگامی که به سمت مخاطره و ریسک قدم بر می دارند.
همچنان که کودک مراحل رشد را پشت سر می گذارد ، با مسائل مختلفی مواجه می گردد که میتوانند برای او موجبات آشفتگی و پیچیدگی های ذهنی را فراهم کنند.
در این مواقع وجود یک شیء آشنا ، میتواند در برقراری آرامش در کودک بسیار مفید باشد. جذابیت این گونه وسایل ، عامل دیگری است که کودک به سمت آنها متمایل میشود.
اغلب این گونه وسایل نرم بوده و بویی از پدر و مادر را برای کودک زنده می کنند. همچنین دیدن آن خاطره ای از خانه و محیط آن را در ذهنش تداعی می نماید.
اگر به کودکان 2 ساله خوب دقت کرده باشید ، میبینید که تقریبا هر کدام از آنها وسیله ای با خصوصیات گفته شده را از خانه همراه خود به این طرف و آن طرف می برند. این وسایل میتواند شامل یک کوسن رویِ کاناپه باشد و یا یک عروسک پارچه ای دوست داشتنی و محبوب .
یک بار مادری با نگرانی می گفت که پسرش عاشق لباس خواب اوست و دوست دارد هر جا میرود آن را همراه خودش داشته باشد.
این مادر از آنجایی که نمیتوانست لباس خواب را ، همه جا با خود به این طرف و آن طرف ببرد ، مجبور شده بود آن را به قسمت های کوچک تری تقسیم کند.
بچه هایی که از این گونه وسایل و اشیا استفاده می کنند ، در غیاب پدر و مادرشان ، به کمک آنها امنیت و آرامش را در درون خود یجاد می نمایند .
این گونه بچه ها نسبت به آنهایی که فقط با بودن در کنار والدینشان ارضا می گردند ، دارای مزیت و برتری هستند.
حالا اگر کودک شما هیچ وسیله ی محبوبی را برای خود انتخاب نکند به چه معناست؟ این بدان معناست که او هنوز این راه را برای مدیریت استرس کشف نکرده و نسبت به یک اسباب بازی خاص ابراز علاقه کرد ، میتوانند او را در هنگام بی قراری و ناراحتی با آن آرام کنند و به او می گویند : (( بیا این رو بگیر و با آن بازی کن. من فکر می کنم که حالت را بهتر می کند. ))
ولی کودک هیچ ارتباطی با آن برقرار نکرده و به آن توجهی نمی نماید.
همین که کودک یکسالگی را پشت سر گذاشت به جای این که فقط دادن خوراکی به او را به عنوان تنها راه حل برای آرام کردنش در نظر بگیرید ، بهتر است به این منظور او را تشویق به پیدا کردن وسیله ی محبوب اش کنید.
اگر مرتبا به منظور آرام کردن کودک ، از غذا و خوراکی استفاده کنید ، این موضوع کم کم تبدیل به عادت شده و ترک آن بسیار سخت و برای سلامتی کودک بسیار مضر می باشد.
منبع : کتاب نگاهی نو به پرورش ذهنی کودک
