پرفسور واتسون نوبلیست مشهور و یکی ازمخترعان ترکیبات مارپیچ دوتایی DNAهمچنان به پیشرفت ایده های علمی جالب یاری می کند. آخرین کار او، کشفیاتی درمورد علت ابتلا به دیابت نوع 2 است. او بر این باور است که دیابت، دمانس، بیماریهای قلبی عروقی و برخی سرطانها با تولیدناکافی اکسیدانهای بیولوژیک مرتبط است، به این اکسیدانهای بیولوژیک گونه های فعال اکسیژن یا ROSمی گویند.
واتسون همچنین درباره ی نقش ورزش درکمک به رفع این کمبود استدلال خود را ارائه کرده است.
واتسون فرضیه ی خود را درباره ی دیابت ، دمانس، بیماریهای قلبی عروقی وبرخی سرطانها و ارتباط آن با عدم تولید کافی اکسیدانهای بیولوژیک و همچنین نقش ورزش در کمک به رفع این کمبود بیان می کند.
نظریه ی وی درمجله ی the Lancetبصورت آنلاین منتشر گردید.
دکتر واتسون می گوید: شیوع دیابت نوع 2 نتیجه ی افزایش اکسیداسیون سلول است که منجر به التهاب شده و التهاب به نوبه ی خود سبب کشته شدن سلولها در بافت پانکراس می شود. او می گوید: عامل اصلی در ایجاد التهاب فقدان اکسیدانهای بیولوژیک است نه اضافه ی آنها.
برای سالها، دکتر واتسون شاهد تجویز ورزش از طرف پزشکان برای بیماران مبتلا به دیابت قبل از تجویز هر نوع داروی کاهنده ی قندخون بود. او می گوید: بنظر می رسد ورزش کلید این معما است. چه چیز با انجام ورزش سبب می شود از قند خون افراد مبتلا به دیابت کاسته شود؟
او بر این باور است که سرنخ های مهم این موضوع به واکنش های شیمیایی اکسیداسیون و احیاء بر می گردد. سلولهای بدن بدون ساختن اکسیدانها و آنتی اکسیدان ها قادر به ادامه ی حیات نیستند.
در این بین تعادل بسیار ظریفی برقرار است یعنی بین تولید اکسیدانها و آنتی اکسیدانها در بدن تعادل خاصی برقرار است. واتسون مشاهده کرد که ورزش سبب تحریک بدن به ساخت مقادیر زیادی اکسیدان می شود، مولکولهایی که بنام ROSیا گونه های فعال اکسیژن معروفند. در یک ارگان سلولی بنام شبکه ی اندوپلاسمی (ER)یکی از این نوع گونه های فعال، یعنی H2O2به تشکیل باندهای دی سولفید برای پایدار شدن پروتئین ها در حال پیچ خوردگی کمک می کند. هنگامیکه در شبکه ی اندوپلاسمی به اندازه ی کافی اکسیداسیون صورت نگیرد پروتئین ها تا نخورده باقی می مانند و نمی توانند ساختار خاص خود را که برای عملکرد شان لازم وضروری بدست آورند.
این فرضیه ی واتسون است که می گوید: عدم وجود اکسیداسیون کافی در شبکه ی اندوپلاسمی سلول موجب بروز التهاب و آسیب به پانکراس می شود و برخی اوقات موجب بروز دیابت نوع 2 می شود. بنابراین دکتر واتسون معتقد است ورزش سبب تحریک اکسیداسیون شده و بطور موجهی اثرات مفید ورزش را بر قند خون افراد دیابتی توضیح می دهد.
بنابراین عدم تحرک فیزیکی وانجام ندادن ورزش می تواند این تأثیرات را از بین ببرد. اگر چنین فرد بی تحرکی مقادیر زیادی مواد آنتی اکسیدان نیز مصرف کند فواید زیادی از مصرف آنتی اکسیدانها (ساپلیمنت هایی که بصورت آنتی اکسیدان در بازار وجود دارد) نصیب وی نمی شود و یا احتمالاً فواید مصرف آنتی اکسیدانها کمتر از انجام ورزش برای این فرد خواهد بود.
واتسون دو پیام را به شنوندگان خود میدهد: اول اینکه ما بشدت نیاز به یک نگاه علمی بسیار جدی تر و دقیق به مکانیسم های تأثیر ورزش بر بهبود سلامتی داریم و دوم اینکه او می گوید: من پزشک نیستم ونمی توانم توصیه ای درباره ی درمان دیابت به افراد دیابتی داشته باشم، تنها یک ایده ی جدید درباره ی چگونگی وقوع دیابت به شما معرفی می کنم، همچنین به همه ی پزشکان این نکته را خاطرنشان می کنم که ورزش را مقدمه ی درمان بیماری دیابت تلقی کنند همانطور که در اکثر مواقع شنیده ام که این توصیه را به همه ی افرادی که قادر به انجام ورزش هستند، می کنید . من تصور می کنم ورزش به ما در ساخت پروتئین های سالم وباکارایی لازم کمک می کند، اما واقعاً نیاز به تحقیقات گسترده وعمیقی برای بتصویر کشیدن فواید ورزش احساس می شود.